Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

11.3.17

Έλεν Κέλλερ πέθανε στον ύπνο της το 1968 στην ηλικία 88 ετών.... στη βάση του αγάλματος υπάρχει μια επιγραφή που λέει ότι τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή δεν τα βλέπουμε, ούτε τα αγγίζουμε, αλλά τα νιώθουμε με την καρδιά....

Helen Keller: Ένα κορίτσι τυφλό και κωφάλαλο που αγωνίστηκε για όλα όσα ήθελε.

Αγάπησε την αρχαία ελληνική γραμματεία και υποστήριξε ότι η ελληνική γλώσσα είναι η τελειότερη όλων. «Αν δεχτούμε ότι το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η ελληνική γλώσσα είναι το βιολί της ανθρώπινης σκέψης», είπε. Έγραψε 12 βιβλία και πολλά άρθρα, καθώς επίσης και την αυτοβιογραφία της με την βοήθεια της δασκάλας της....
https://www.youtube.com/watch?v=lUV65sV8nu0
Τη δεκαετία του ’90, σε κάποιο αναγνωστικό του δημοτικού, υπήρχε ένα κείμενο για την Έλεν Κέλερ. Μικρό σε έκταση, αποτυπωμένο σ’ ένα γαλάζιο φόντο, έδινε λίγες πληροφορίες για τη συναρπαστική ζωή της.
Τόσο λίγες, αλλά τόσο ενδιαφέρουσες, που διάβαζα και ξαναδιάβαζα το κείμενο, πριν φτάσουμε στο συγκεκριμένο μάθημα, ελπίζοντας κρυφά ότι με ένα μαγικό τρόπο η μικρή αφήγηση της ζωής της θα επεκτεινόταν κάποια μέρα μέσα στο σχολικό βιβλίο. Κι ότι, έτσι, θα μπορούσα να λύσω τις απορίες μου για το πώς κατάφερε στα τέλη του 19ου αιώνα ένα κορίτσι τυφλό και κωφάλαλο να μεγαλώσει φυσιολογικά, να σπουδάσει, να αγωνιστεί για όσα ήθελε. Με δυο λέξεις: να ζήσει.
Τα πρώτα χρόνια και η ασθένεια
Η Έλεν Κέλερ γεννήθηκε υγιέστατη σε μια μικρή πόλη της Αλαμπάμα τον Ιούνιο του 1880. Η οικογένειά της δεν ήταν ιδιαίτερα ευκατάστατη και ζούσε σε μια μεγάλη φάρμα, κληρονομιά ενός προπάππου, όπου ασχολιόταν με την καλλιέργεια του βαμβακιού.
Σε ηλικία 19 μηνών νόσησε από οστρακιά (ή μηνιγγίτιδα) κι έτσι έχασε την ακοή και την όρασή της. Καθώς η ακοή είναι καθοριστικός παράγοντας για την ανάπτυξη της ομιλίας, η μικρή Έλεν δε μπορούσε να μάθει να μιλάει κι απομονώθηκε από τον γύρω κόσμο της, μη έχοντας σχεδόν κανένα τρόπο επικοινωνίας μ’ αυτόν. Στο πλαίσιο της παρέας που έκανε - μέχρι να χάσει την ακοή και την όρασή της - με την κόρη της μαγείρισσας του σπιτιού, είχε βρει κάποιους τρόπους επικοινωνίας, κυρίως με τα χέρια, τους οποίους διατήρησε και μετά την ασθένειά της. Με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, επικοινωνούσε επίσης μέσω διαφόρων σημάτων που έκανε με τα χέρια ή και το σώμα της.
Η πορεία της θα μπορούσε να είναι προδιαγεγραμμένη, αν οι γονείς της είχαν επαναπαυθεί: τα χρόνια θα περνούσαν και η Έλεν θα ζούσε τη ζωή ενός φυτού, παρότι οι εγκεφαλικές της λειτουργίες ήταν σε άριστη κατάσταση.
  Όταν η Έλεν ήταν 7 ετών, η μητέρα της έτυχε να διαβάσει για την επιτυχημένη διαπαιδαγώγηση ενός άλλου τυφλού και κωφάλαλου κοριτσιού, σε κάποιο άλλο μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Τότε έστειλε Έλεν με τον πατέρα της σε έναν εξειδικευμένο γιατρό στη Βαλτιμόρη. Ο ίδιος τους παρέπεμψε στον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ (ναι, τον εφευρέτη της τηλεφωνικής συσκευής!), ο οποίος τότε εργαζόταν στην εκπαίδευση των τυφλών παιδιών. Μέσω αυτού του δικτύου των εκπαιδευτικών, βρέθηκε μια δασκάλα για τη μικρή Έλεν, η οποία θα πήγαινε να μείνει μαζί με την οικογένεια στην Αλαμπάμα, ώστε να αφοσιωθεί πλήρως στο δύσκολο έργο της.
Η ζωή με την πρωτοπόρο δασκάλα Ανν Σάλιβαν
Η εκπαίδευση της Έλεν από την Ανν Σάλιβαν ξεκίνησε το 1887 και η σχέση τους διήρκεσε 49 ολόκληρα χρόνια. Η τότε 20χρονη Σάλιβαν είχε γίνει δασκάλα για τυφλά παιδιά, διότι και η ίδια έπασχε από μια σοβαρή οφθαλμική πάθηση, εξαιτίας της οποίας, με το πέρασμα των χρόνων, θα έμενε εντελώς τυφλή.
Η πρώτη λέξη
Η πρώτη λέξη που προσπάθησε η Σάλιβαν να διδάξει στην Έλεν ήταν η λέξη ''κούκλα''. Η Έλεν αρχικά αντιδρούσε έντονα στις διδακτικές μεθόδους της δασκάλας της, γιατί δε μπορούσε να αντιληφθεί ότι υπήρχε μια λέξη για κάθε αντικείμενο. Η Σάλιβαν αποφάσισε να συνεχίσει τα μαθήματα με την Έλεν σε μια καλύβα που υπήρχε στο κτήμα, ώστε να είναι απομονωμένες και η Έλεν να μπορεί να συγκεντρωθεί σε κάθε μάθημα.
Τότε έγινε το πρώτο μαθησιακό θαύμα. Η Έλεν έμαθε την πρώτη της λέξη. Η Σάλιβαν της έριξε νερό στο χέρι και με κινήσεις της παλάμης της κατόρθωσε να μεταδώσει στην Έλεν τη γνώση ότι αυτό που ρέει στο χέρι της ονομάζεται ''νερό''.
Μέχρι τα βράδυ εκείνης της ημέρας, η Έλεν είχε μάθει συνολικά 30 νέες λέξεις. Είχε βγει από το σκοτάδι, είχε ξαναγεννηθεί, με πρώτη γνώση τη λέξη ''νερό''. Το στοιχείο της φύσης από το οποίο ξεκινάει έτσι κι αλλιώς η ζωή.
Οι σπουδές της Έλεν και η σιδερένια θέλησή της
Η εκπαίδευση με την επίμονη Ανν Σάλιβαν συνεχίστηκε τόσο επιτυχημένα, που η Έλεν πήγε σύντομα σε σχολείο για τυφλά παιδιά, ενώ μόλις ενηλικιώθηκε, ξεκίνησε και ολοκλήρωσε με επιτυχία τις σπουδές της το Κολέγιο Ράντικλιφ. Η πιστή δασκάλα της τη συνόδευε σε κάθε νέο εκπαιδευτικό της βήμα.
Η Έλεν, πανέξυπνη και χαρισματική, μετά τη μέθοδο Μπράιγ και την επικοινωνία με τα χέρια της, άρχισε να μαθαίνει να αρθρώνει ορισμένες λέξεις, προσπαθώντας να αντιληφθεί τον τρόπο παραγωγής ήχου από τις ανθρώπινες φωνητικές χορδές, αγγίζοντας αρχικά το λαιμό των συνομιλητών της. Η θέλησή της ξεπέρασε το φυσικό εμπόδιο κι έτσι κατόρθωσε να παράξει λέξεις.
Η προσωπικότητα της Έλεν Κέλερ
Πολιτικοποιημένη, μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος των ΗΠΑ, για τις θέσεις του οποίου αρθρογραφούσε τακτικά, υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ιδιαίτερα των δικαιωμάτων των ανθρώπων με αναπηρίες, φεμινίστρια, πολιτική ακτιβίστρια και συγγραφέας 12 βιβλίων και δεκάδων άρθρων. Η Έλεν, στη διάρκεια της ζωής της, ταξίδεψε σε πάνω από 40 χώρες, έμαθε να γράφει και να διαβάζει σε 5 γλώσσες, γνώρισε ξένες κουλτούρες και πολιτισμούς. Κατάφερε το ακατόρθωτο, ακόμα και μετά το 1936, οπότε έφυγε από τη ζωή η αγαπημένη της δασκάλα.
Στη διάρκεια της ζωής της, αλλά και μετά το θάνατό της, βραβεύτηκε για το έργο της από δεκάδες οργανισμούς, καθώς και από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Λύντον Τζόνσον. Η ζωή της έγινε ταινία το 1962 με τίτλο ''The Miracle Worker'', με πρωταγωνίστριες την Ανν Μπάνκροφτ και την Πάττυ Ντιουκ, που κέρδισαν βραβεία Όσκαρ για την ερμηνεία των ρόλων της Σάλιβαν και της Κέλερ αντίστοιχα.
Η Κέλερ ''έφυγε'' την 1η Ιουνίου του 1968, χωρίς ποτέ να νικηθεί από τις σωματικές τις αναπηρίες και τον κοινωνικό αποκλεισμό που υφίστανται ανέκαθεν οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες και ικανότητες.
Την εποχή της παγκόσμιας αναγνώρισής της, έγραψε:
''Αφού δεν υπάρχει βασιλικός δρόμος για την κορυφή, χρειάζεται να προχωρώ με δυσκολία το ανηφορικό μονοπάτι. Πολλές φορές γλιστράω προς τα πίσω, πέφτω. Σηκώνομαι, όμως, γρήγορα και τρέχω ενάντια στα εμπόδια. Συχνά χάνω την διάθεσή μου, αλλά την ξαναβρίσκω και την κρατώ πιο σφικτά. Σέρνομαι τότε προς τα πάνω, κερδίζω κάτι λίγο, αναθαρρώ, αποκτώ πιο πολύ ζήλο, ανεβαίνω ψηλότερα και τότε αρχίζω να βλέπω τον ορίζοντα να πλαταίνει. Κάθε αγώνας που δίνεται είναι μια νίκη''.
Πράγματι, ολόκληρη η ζωή της ήταν μια διαρκής νίκη πάνω στο σκοτάδι, που δε θα πάψει ποτέ να συγκινεί και να δίνει κίνητρο για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής σε καθέναν από εμάς.
Πηγή: http://www.ladylike.gr
Ανιχνεύτρια η Ίριδα.

FURIN KAZAN Όμορφες μνήμες με την ΜΙΕ, τον ΜΑΚΟ τον RYOTA και τον YUMETA

Γιατί έκλεισε το Furin Kazan;

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗ
Την Τετάρτη το πρωί, οι υπάλληλοι της πρώτης βάρδιας έφτασαν στο Furin Kazan, στις οκτώ. Μπορεί το τελευταίο διάστημα να είχαν καταλάβει όσοι δούλευαν εκεί πως υπήρχαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα αλλά το κατάστημα λειτουργούσε κανονικά. Οι παραγγελίες για προμήθειες είχαν ήδη γίνει και στο ταμείο υπήρχαν όλα τα χρήματα που χρειάζονταν για να τις πληρώσουν.
Μισή ώρα αργότερα όμως έφτασαν οι ιδιοκτήτες του ακινήτου με έναν  δικαστικό επιμελητή και τους ζήτησαν να αποχωρήσουν. Ένας κλειδαράς έβγαλε καινούργια κλειδιά και η πόρτα σφραγίστηκε. Τα ενοίκια (5.000 τον μήνα) ήταν απλήρωτα από τον περασμένο Αύγουστο. Αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο πρόβλημα. Χρέη στην εφορία, απλήρωτοι προμηθευτές, και ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας είναι κάποιοι από τους λόγους που έκλεισε το πιο επιτυχημένο γιαπωνέζικο εστιατόριο της Αθήνας.
Τα επιτυχημένα χρόνια
Η  Eyko Mitchiko , η ιδιοκτήτρια του Furin Kazan ήρθε στην Ελλάδα το 1976 με την μητέρα και την αδερφή της. Ήταν τότε 29 χρονών και ξεκίνησε να δουλεύει στο οικογενειακό εστιατόριο στη Κυδαθηναίων. Ένα χρόνο αργότερα  παντρεύτηκε έναν από τους σεφ του μαγαζιού τον Kaho Kinebous.
Όταν κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης εκείνου του ακινήτου θέλησε να το πουλήσει, η Eyko με τον σύζυγο της αποφάσισαν να φτιάξουν μαζί το Furin Kazan που στα Ιαπωνικά σημαίνει άνεμος, δάσος φωτιά και βουνό. Στόχος τους, εξήγησαν τότε στους υπαλλήλους, να δουλεύουν σαν ένας καλός στρατός: να είναι γρήγοροι σαν τον άνεμο, ήσυχοι σαν το δάσος, δυναμικοί σαν την φωτιά, σταθεροί σαν το βουνό.   Στην Απόλλωνος, στο Σύνταγμα, σε ένα χώρο χωρίς καμία ιδιαίτερη διακόσμησή, ο Kaho μαγείρευε για περίπου επτά τραπέζια.
Το μαγαζί πήγαινε πολύ καλά, κάποια στιγμή αποφάσισαν να ανοίξουν ένα ακόμα στο Περιστέρι -εκεί χάθηκαν πολλά χρήματα. Ούτε αργότερα η προσπάθεια στο Παγκράτι πήγε καλά. Αλλά  αυτό δεν τους πτόησε. Η Απόλλωνος έσκιζε. Το 2008 ο χώρος ανακαινίστηκε είχε πλέον περισσότερα τραπέζια, δυνατό ντελίβερι και ουρές πελατών που περίμεναν να κάτσουν.
Το ζευγάρι δεν ασχολιόταν με τίποτα άλλο πέρα από το μαγαζί και τον γιο τους τον Κένταρο, που από μικρός δούλευε και εκείνος τα σαββατοκύριακα στην κουζίνα του μαγαζιού. Χάρη στην επιτυχία του μαγαζιού κατάφεραν να τον στείλουν να σπουδάσει στην Αμερική όπου ζει και εργάζεται.
Κάθε πρωί, για χρόνια ο Kaho πήγαινε στο Κερατσίνι να διαλέξει ψάρια, η  Eyko κάθε βράδυ σε ένα τραπέζι στο βάθος του μαγαζιού κρυβόταν πίσω από σακούλες ντελίβερι και έκανε ταμείο (στις καλές εποχές οι υπάλληλοι θυμούνται ημερήσιο  τζίρο 13.000 ευρώ). Άφηνε τα χρήματα για τις προμήθειες, πλήρωνε τους εργαζομένους και περπατούσε τα εκατό μέτρα μέχρι το διαμέρισμα της.
Η συνήθεια της αυτή έγινε γνωστή και δυο φορές έπεσε θύμα ληστείας με όπλο. «Ακόμα και τότε όμως παρέμεινε ψύχραιμη και ανέκφραστη» θυμάται ένας υπάλληλος της. Σαν εργοδότης  ήταν δίκαιη αλλά γενικά αυστηρή, τυπική και μάλλον απρόσιτη.  Ο άνδρας της ήταν κάπως πιο κοινωνικός, πολλές φορές  πήγαινε με τους υπαλλήλους μετά την δουλειά στα McDonald’s και τους κερνούσε χάμπουργκερ ή μπύρες σε ένα καφέ στην Φιλελλήνων.
Τα προβλήματα
Το καλοκαίρι του ‘16, για πρώτη φορά το μαγαζί δεν πήγε τόσο καλά. «Από τότε μας πήρε η  μπάλα. Ίσως επειδή δεν είχαν συνηθίσει με χαμηλότερους τζίρους και τους κακοφαινόταν αλλά τότε άρχισαν να μην πληρώνουν προμηθευτές.  Οι συνεργάτες έκαναν τα στραβά μάτια μέχρι που κάποια στιγμή σταμάτησαν να παραδίδουν χωρίς άμεση εξόφληση. Πολλές μέρες δεν είχαμε ούτε τα μισά πιάτα από το μενού, ούτε τα βασικά όπως γαρίδα, κοτόπουλο ή τόνο. Πολλοί έφευγαν ή άφηναν κακές κριτικές»  εξηγούν στην Κ. τρεις από τους παλαιότερους υπαλλήλους του μαγαζιού. Εν τω μεταξύ λόγω χρεών προς την εφορία εδώ και μια πενταετία, μπλόκαραν οι λογαριασμοί και αυτό δημιούργησε πρόβλημα ρευστότητας (τους τελευταίους μήνες, έκαναν έκπτωση 10% σε όποιον πλήρωνε μετρητά).
Το φθινόπωρο οι υπάλληλοι διαπίστωσαν πως η Eyko, είχε άρχισε να ξεχνάει, πως αυτά που έλεγε δεν έβγαζαν νόημα. Το είπαν στον σύζυγο της αλλά εκείνος τους καθησύχαζε πως όλα είναι μια χαρά. Μέχρι που μια ημέρα την έχασαν. Ο υπάλληλος του ντελίβερι πέρασε όλο το απόγευμα να την ψάχνει με το μηχανάκι. Τελικά η αστυνομία την βρήκε αργά το βράδυ στον Άγιο Παντελεήμονα. Ο γιος της στην Αμερική το έμαθε ήρθε να την δει και  έκτοτε  νοσηλεύεται σε ιδιωτική κλινική.
Από την περασμένη Τετάρτη, οι δεκαοχτώ  εργαζόμενοι του Furin ψάχνουν μάταια να βρουν τον Kaho. Κάποιοι από αυτούς αναζητούν  ακόμα και τον ιδιοκτήτη του ακινήτου, θέλοντας  να του προτείνουν να συνεχίσουν εκείνοι να τρέχουν το μαγαζί  που μέχρι και το τελευταίο βράδυ λειτουργίας ήταν γεμάτο. Ο ίδιος δεν έχει αποφασίσει τι θα κάνει με το μαγαζί. Αν και το τηλέφωνο του δεν έχει σταματήσει να χτυπάει από υποψήφιους ενοικιαστές που ενδιαφέρονται να νοικιάσουν τον χώρο που φιλοξένησε για σχεδόν δύο δεκαετίες το ιστορικό πλέον σουσάδικο.
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 
Ανιχνευτής ο FUZI TOMO KAZU