Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

18.12.16

Ένα νέο βιβλίο από την Ζακλιν ντε Ρομιγύ με τίτλο ''Τι Πιστεύω'' Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συνέλληνες, ελληνοέλληνες, φιλέλληνες, ολίγον φιλέλληνες σας καλησπερίζω. Συνεχίζω σήμερα με τα αποσπάσματα από το βιβλίο της ελληνίστριας καθηγήτριας Ζακλίν ντε Ρομιγύ με τίτλο ''τι πιστεύω''. Σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλή υγεία και δικαιοσύνη. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
Τα ελληνικά κείμενα είχαν μεγάλη ποικιλία και επέδρασαν βαθιά σε όλο εύρος της κοσμοαντίληψής μου. Ο διάλογος μαζί τους, με την απόσταση των είκοσι πέντε αιώνων που μας χωρίζουν, συνεπαγόταν μια επιστροφή στο ουσιώδες. Στην πορεία της ιστορίας υπήρξαν κάμποσες μορφές ανθρωπισμού: μελετώντας ελληνικά ερχόμαστε σε επαφή με μια απ' αυτές που έπαιξε ρόλο στον σχηματισμό του σύμπαντος μας και της εποχής μας. Σελίδα 13
Νομίζω πως οι Έλληνες με βοήθησαν να διατηρήσω την ισορροπία μου. Είχαν το θάρρος ν' αγαπούν τη ζωή και την ευτυχία χωρίς να ωραιοποιούν τα πράγματα και χωρίς να αγνοούν τη σκληρότητα της ύπαρξης. Είκοσι πέντε αιώνες αργότερα τους οφείλουμε την επινόηση της τραγωδίας; Στον χώρο του τραγικού δεν μπορούμε να προχωρήσουμε περισσότερο από τους Έλληνες του 5ου αιώνα. Σελίδα 18.

Η τραγωδία είναι προπάντων ο χώρος του ηρωισμού, αλλά εγώ δεν έχω τίποτα ηρωικό, ομολογώ μάλιστα ό,τι δεν είμαι και πολύ γενναία. Ούτε είμαι έτοιμη να πεθάνω -ει μη μόνον για να υπερασπιστώ τους Έλληνες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Σελίδα 34 ΄(φίλες και φίλοι θα ήθελα να σας παρακαλέσω να σταθείτε για λίγο σ' αυτή την παράγραφο, αυτά τα λέει μια Κυρία που δεν είναι Ελληνίδα, ή μήπως τελικά αυτή είναι μια πραγματική Ελληνίδα;)
Το πρώτο θαύμα είναι να βλέπουμε το φως. Έτσι όριζαν οι Έλληνες τη ζωή. Και οι ίδιες οι λέξεις περιέχουν κάτι σαν φως. 
Σ' αυτή την προσπάθεια για κατανόηση συντελούν όλες οι ελληνικές αρετές: οι έννοιες ''μαθαίνω'' και ''κατανοώ'' σηματοδοτούνταν από την ίδια λέξη, το ίδιο και έννοιες της ''κατανόησης'' και της συγχώρεσης'' . Στα ελληνικά, στη χώρα που ξέρει να μας υπενθυμίζει να ''κοιτάμε το φως'', το να ''κοιτάς το φως'' σήμαινε επίσης να ΄΄΄βλέπεις καθαρά''. Σελίδα 33
 Αυτή η πυρετώδης αναζήτηση των Ελλήνων σε όλους τους τομείς εξηγεί τη λάμψη του πολιτισμού τους στην οποία πιστεύω και η οποία, με ταπεινό αλλά πεισματικό τρόπο, γεμίζει τη ζωή μου. Σελίδα 35
Κάνω έκκληση για τη μελέτη των ελληνικών: τα ελληνικά κείμενα, που έρχονται από τα βάθη του χρόνου, μεταγγίζονται στην εποχή μας και αποδεσμεύονται από το μακρινό παρελθόν, κομίζοντας ευαισθησία και σκέψη. Σελίδα 98
Φίλες και Φίλοι σταχυολόγησα ελάχιστα απ' αυτό το καταπληκτικό βιβλίο, όσοι από εσάς επιθυμήτε να διαβάσετε κάτι αξιόλογο, η να κάνετε ένα πολύ όμορφο δώρο αγοράστε το βιβλίο της Ζακλίν ντε Ρομιγύ. Τελικά υπάρχουν Έλληνες που αγαπούν τους Έλληνες και την Ελλάδα, απλά αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες που λένε και στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι με τα πιο όμορφα και ζωηρά κορίτσια της Θεσσαλίας.
Ανιχνευτής ο Επικούρειος Πέπος. 


Στον απόηχο της μετονομασίας της πλατείας Θησείου στη μνήμη της μεγάλης Γαλλίδας ελληνίστριας Ζακλίν ντε Ρομιγί (1913-2010), κυκλοφόρησε στα ελληνικά το βιβλίο της «Τι πιστεύω» (μετάφραση Σώτης Τριανταφύλλου, εκδόσεις Πατάκη, σελίδες 184, τιμή: 9,50 ευρώ).
Συν τοις άλλοις συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννηση της Ζακλίν ντε Ρομιγί, αλλά ο λόγος της παραμένει διαχρονικός και δεν έχει την ανάγκη μίας επετείου για να τον φέρει στο προσκήνιο.
Το σύντομο αυτό βιβλίο αποτελεί ένα ανιδιοτελές εγκώμιο στη σκέψη και την τέχνη της αρχαίας Ελλάδας, χωρίς ίχνος ακαδημαϊκού μυστικισμού και εξοπλισμένο με τη σαφήνεια του επιστημονικού λόγου, όταν δεν απευθύνεται σ' έναν κύκλο ειδικών. Κι όταν ανοίγεται στο ευρύ κοινό, δεν προσπαθεί να το φέρει κοντά του μέσω του λαϊκιστικού δρόμου για να δημιουργήσει οπαδούς.
Γράφτηκε το 1974, έξι χρόνια μετά την εξέγερση του γαλλικού Μάη του '68, και εκδόθηκε το 2010, μετά το θάνατο της Ζακλίν ντε Ρομιγί. Ετσι, λοιπόν, τα τέσσερα κεφάλαια αυτού του δοκιμίου πρέπει να διαβαστούν στα συμφραζόμενα μιας εποχής στην οποία διαρκώς επανερχόμαστε. Τα παρακάτω, λες και γράφτηκαν σήμερα κι ας έχουν περάσει κοντά σαράντα χρόνια! Επικαιροποιούνται κι ας μην είχε ακόμη τότε εγκαθιδρυθεί η παγκοσμιοποίηση:
«Ισως νομίζουμε ότι τα απότομα τινάγματα της Ιστορίας είναι λιγότερο συχνά στην εποχή μας όπου η πολιτική ολόκληρης της υφηλίου συνυφαίνεται σ' ένα ενιαίο παιχνίδι. Οι εισβολές δεν γίνονται από άγνωστες φυλές -εκτός αν φανταστούμε εισβολή εξωγήινων!- και τα παθιασμένα γκρουπούσκουλα, όσο ισχυρό κι αν είναι το ιδεώδες τους, συντρίβονται, στις περισσότερες περιπτώσεις, απ' όσους κατέχουν την παγκόσμια εξουσία.

»Και παρ' όλα αυτά, χάρη στα σύγχρονα ΜΜΕ, ποτέ ο προσωπικός τόνος και οι προσωπικές προτιμήσεις δεν έπαιζαν μεγαλύτερο ρόλο. Περιέργως, η εποχή που θεωρείται, λανθασμένα κατά τη γνώμη μου, απαλλαγμένη από το βάρος των προσωπικοτήτων, είναι η εποχή του Χίτλερ, του Στάλιν, του Τσόρτσιλ, του Μάο και του Φιντέλ Κάστρο. Ο καθένας απ' αυτούς άλλαξε την Ιστορία. Με όλα αυτά θέλω να πω ότι οι κινήσεις της Ιστορίας οφείλονται τόσο στις μάζες όσο και στις εξέχουσες προσωπικότητες: η πορεία της Ιστορίας είναι ανοιχτή στη συλλογική και στην ατομική δράση των ανθρώπων και καθορίζεται μέρα με τη μέρα.
»Οι δημοσκοπήσεις αναγγέλλουν συχνά την "τάση" της μελλοντικής ψήφου αλλά διαφέρουν από μέρα σε μέρα: γι' αυτό είναι πιο αξιόπιστες όταν διενεργούνται λίγο πριν, και όχι πολύ πριν, από τις εκλογές. Η ψήφος είναι το αποτέλεσμα αρκετά προβλέψιμων αλλά ελεύθερων αποφάσεων, οι οποίες ωστόσο ωριμάζουν και εγκυμονούν εκπλήξεις: έτσι προχωρεί και η Ιστορία.
»Μας αρέσει να προβλέπουμε τα πάντα, όπως το τι καιρό θα κάνει αύριο. Οι ειδήσεις αφορούν συχνά περισσότερο το μέλλον παρά το παρόν και το παρελθόν. Όμως πρόκειται για ένα εγγύς μέλλον. Οι δημοσκοπήσεις αφορούν μια συγκεκριμένη ημερομηνία και η πορεία της Ιστορίας έχει ισχύ μέχρι την επόμενη στροφή».
Και πώς εξηγείται η πορεία της Ιστορίας μέσα από τα αρχαιοελληνικά κείμενα;
«Και σ' αυτά υπάρχει η τάση να εξηγείται η πορεία της Ιστορίας ανάγοντας την ποικιλία της σε ένα και μοναδικό σύστημα αποκομμένο από τη δράση των ανθρώπων, οι αιτίες του οποίου αναλύονται εκ των υστέρων. Σε μερικά κείμενα, γίνεται αναφορά σε μια θεϊκή βούληση, η οποία, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις είναι εύλογη, σε άλλες είναι σκέτη ιδιοτροπία. Επίσης ανακαλύπτουμε νόμους που διέπουν το μέλλον των ανδρών -όπως εκείνον που θέλει τους θεούς να τιμωρούν πάντα, αργά ή γρήγορα, τον εγωισμό και το θράσος, που θεωρούνται ασέβεια. Σε άλλα κείμενα, γίνεται αναφορά σε μια εσωτερική ανάγκη, η οποία, από έναν συνδυασμό παραγόντων, οικονομικών και ψυχολογικών, παρουσιάζει μια δεδομένη κατάσταση που καθορίζει την πολιτική. Και, με τη σειρά της η πολιτική αυτή παράγει, αναγκαστικά, ένα Α ή Β αποτέλεσμα»