Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

9.12.16

Aφιερωμένο στην SANNA του βοριά. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Φίλες και Φίλοι, συναθλητές της Ουτοπίας OHAYO, Πάμε τώρα στην ουσία της ανάρτησης, μιας ανάρτησης που θα είναι και πάλι αφιερωμένη στην ποίηση, ίσως κάποια/ος πει, γιατί πάλι ποίηση?  Φίλη/ε εσύ που το σκέφτηκες είσαι σε λάθος ιστολόγιο! βγες γρήγορα γιατί υπάρχει κίνδυνος να ''μολυνθείς''. Θα κάνω λοιπόν και σήμερα ό,τι κάνω στις τελευταίες αναρτήσεις, δηλαδή να συνοδεύω το κείμενο, με φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων.
''Τότε η ανθρώπινη καρδιά άρχισε να βρίσκει πολυποίκιλες εκφράσεις για τη χαρά που προκαλεί η ομορφιά των λουλουδιών, για το θαυμασμό που προκαλεί το κελάηδημα των πουλιών, για την απαλή χαρμολύπη όταν διαβάζουμε ποίηση, και για τη λυπηρή συμπάθεια  που προκαλεί η σύντομη ζωή της πρωινής δροσιάς. Έτσι όπως είναι αναγκαίο να κάνουμε το πρώτο βήμα για ένα μακρινό μας στόχο κι ύστερα να πάμε μήνες και χρόνια μακριά, έτσι όπως από το μόριο της σκόνης βαλμένο σε άλλο και σε άλλο μόριο γίνονται τα ψηλά βουνά, τόσο ψηλά που οι κορφές τους χάνονται μέσα στα σύννεφα, που κινούνται στον ουρανό, έτσι σιγά-σιγά πλήθυναν και οι στίχοι μας. Ριγούσαν πάντα οι καρδιές των ποιητών, όταν την ώρα των ανοιξιάτικων πρωινών θαύμαζαν τα κύματα των λουλουδιών, ή όταν τα φθινοπωριάτικα βράδια άκουγαν τον ψίθυρο των φύλλων που έπεφταν, ή όταν αντίκριζαν μελιστάλαχτους κι ερωτικούς οφθαλμούς.

Σήμερα θα ξεκινήσω με ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ.
Tο νερό, μαθαίνεται απ' τη δίψα.
Η στεριά-από το αρμένισμα στα Πέλαγα.
Η Έκσταση-απ' την οδύνη.
Η Ειρήνη, απ' των πολέμων της το χρονικό.
Η Αγάπη, απ' του τάφου το ανάγλυφο.
Ο Έρωτας από τις κρυφές ματιές.
Να έχεις του νούφαρου τα πόδια
Να έχεις το φτέρωμα πουλιού
Γιατί είσαι από μέρη ξακουσμένα
Που δεν τα έχω καν στο νου.
Διαλέγει τη δική της συντροφιά η ζωή-
Μετά- κλείνει την πόρτα-
Κανένας άλλος μην προβάλει-
κι αλλοίμονο  αν έχει κάνει λάθος.
Της έδειξα τα μυστικά-φιλιά του πρωινού-
και το σκοινί, τις νύχτες ν' ανεβαίνεις-
Από τότε τα χείλη της συνέχεια νοσταλγώ-
Και τώρα κομμάτια έχω κάνει τη ζωή μου.
Όταν χαμογελάς, εγκάρδιο φέγγος
Επάνω στην Κοιλάδα απλώνει-
Θαρρείς η φλόγα ενός βεζούβιου
που αφήνει τη χαρά του να φανεί.
Τέσσερα Μάτια- σ' ένα έρημο χωράφι-
Δίχως Τάξη
Η σκοπό, ή δράση φανερή-
στην ίδια θέση!
Ερωτευμένα.

Αν εμποδίσω να ραγίσει μια Καρδιά./ Μάταια δε θα ζω
Αν στάξω λάδι στην πληγή./ Η αν θα σβήσω έναν Καημό
Η αν συντρέξω ένα αδύναμο πουλάκι./ Για τη φωλιά να βρει τον γυρισμό
Μάταια δε θα ζω.
Μελισσάνθη! 

Περιμένω να φανείς!
Έλεγα μόλις χθες/ Σε κάποιον γνώριμό σου
Πως ήταν για να 'ρθεις./  Δε σπάζει με την πέτρα η καρδιά
Ούτε και με Ραβδί-/ Παρά, με της ματιά σου το μαστίγιο
Που μόνο εγώ έχω δει.
ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ

Και τώρα συνεχίζω με  WALT WHITMAN
Mη ταράζεσαι-να νοιώθεις άνετα μαζί μου-/ είμαι ο Γουόλτ Γουϊτμαν, ερωτικός και
λάγνος όπως η φύση./ Όσο ο ήλιος δεν σε αποκλείει δεν θα σε
αποκλείσω ούτε εγώ./ Όσο τα νερά δεν θα αρνούνται να λάμπουνε
για σένα οι φυλλωσιές να σου ψιθυρίζουν,/ ούτε τα λόγια μου θα αρνηθούν να λάμπουνε
και να σου ψιθυρίζουν./ Κορίτσι μου σου δίνω ένα ραντεβού
και σου ζητώ να ετοιμαστείς ώστε να είσαι/  αντάξια για να με συναντήσεις.
Και σου ζητώ να μη με ξεχάσεις μέχρι να έρθω./ Μέχρι τότε σε χαιρετώ με μια ματιά
γεμάτη σημασία ώστε να μη με ξεχάσεις/  Ιδού τα πιο εύθραυστά μου φύλλα κι 
ωστόσο τα πιο ανθεκτικά/ Ιδού μέσα στη σκιά τους κρύβω τις σκέψεις μου,
ούτε κι εγώ ο ίδιος τις εκθέτω/ Κι ωστόσο αυτές οι ίδιες με εκθέτουν
περισσότερο απ' όλα τα αισθήματά μου.
Αυτή τη στιγμή γεμάτος πόθο και σκέψεις/ σκέφτομαι αγαπημένα πρόσωπα
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν κι άλλοι/ άνθρωποι σε πολλές χώρες
γεμάτοι πόθο και σκέψεις/ Έχω την πεποίθηση ότι το βλέμμα μου
μπορεί να πάει και να τους φτάσει/ στη Γαλλία, στη Φινλανδία, στην Ιταλία,
στη Νορβηγία, στο Γοργογύρι./ στην Ιαπωνία, στη Νότια Αφρική,

Προς εσένα παλιά αγάπη!/Εσύ ασύγκριτη, παθιασμένη, 
παλιά αγάπη/ Εσύ αυστηρή, ανελέητη, 
γλυκιά αιτία
Αξέχαστη στο διάβα του χρόνου/  Για σένα αυτές οι ωδές
Για σένα όλες οι απαγγελίες/  των ποιημάτων στην Αυλή των
θαυμάτων. Όλα περιστρέφονται γύρω από 'σένα.
WALT WHITMAN

Και τώρα λίγα Ιαπωνικά Ποιήματα./ Το φεγγαρόφωτο στα πόδια 
του κρεβατιού/ μοιάζει παγωνιά που έπεσε 
στο πάτωμα/ Σηκώνω το κεφάλι κι αντικρίζω
το λαμπρό φεγγάρι/ Το χαμηλώνω κι ονειρεύομαι πως
είμαι στην αγκαλιά σου.
 (ΛΙ ΠΟ)

 Αν ήξερα πως θα 'κρουαν/ τα γεράματα
Θα σφάλιζα την πόρτα/ Και θα φώναζα
Κανείς!
Θα 'θελα να τον έκρυβα/ Όμως τόσο ξάστερος
Δείχνει στην όψη μου ο έρωτας/ Που με ρωτούν οι άνθρωποι
Μα, δε σκέφτεσαι τον κόσμο?

ΤΑ'Ι'ΡΑ-ΝΟ ΚΑΜΕΜΟΡΙ

Φέγγος αστραπής/ Στο ζόφο λάμπει/
Φωνή ερωδιού/ Κορυδαλλός
Ολημέρα τραγουδάει/ Και δε σώνεται η μέρα
Κοπελούδα/ Τόσο λιγνή/ Με χυλό κι έρωτα
Όταν ένα πουλί περνά/ Σαν το φεγγάρι/ Ένας έρωτας σβήνει στο νερό.
MATSOUO MPASAOO

Απόψε φέγγει το φεγγάρι/ όπως εκείνη τη βραδιά
όπως και τότε είναι/ Αύγουστος ξανά.
Μονάχα εγώ δεν είμαι/ αυτό που ήμουν τότε,
μονάχα εγώ δεν είμαι/ όπως ήμουν εκείνη τη φορά.
Αριουάρε-Νο-Ναριχίρα 

Οι άνθρωποι μιλούν για μας/ λένε κρυφά, πως σ' αγαπώ,
κρυφά πως μ' αγαπάς/ Δεν ξέρω για σένα-
μα εγώ έχω καημό στα στήθια
Αριουάρα-Νο-Μοτοκάτα

Στις όχθες του Κεφαλοπόταμου/ έσκυψα να πιω νερό
ένας αέρας με μανία αρπάζει τη ματιά σου
Δεν θα χαθεί έτσι κι η αγάπη ξαφνικά?
Pepe-Poof

Για σένα και μόνο πήγα/ στο ανοιξιάτικο λιβάδι
για να συνάξω των πρώτων/ μπουμπουκιών το χάδι
Νίνα-Νο-Μικάντο

Ψηλά μέσα στα σύννεφα/ ένα χρυσάνθεμο άσπρο.
Η μήπως έλαμψε με άσπρο/ φως ένα άστρο?
Φ-Νο-Τοσιηγιούκι

Μου είπε: Θα 'ρθω/ αμέσως μόλις θα μπορώ/ Κι εγώ ακόμα περιμένω/
 σήμερα πια δεν απορώ για το πόσο/ μακρές είναι οι νύχτες του Αυγούστου.
Μοναχός Σοσέϊ

Είναι μάταιο να γράφεις πάνω στο νερό που ρέει./ Τα γράμματα θ' αρχίσουν το
χορό. Κι ακόμα ματαιότερο να γράφεις/ πάνω σε μια καρδιά που δεν θέλει πια
να σ' αγαπά. Fuji Tomo Kazu

Eσένα τόσο πολύ σε σκέφτομαι/ που στον ύπνο μου έβλεπα τη μορφή σου.
Αν το 'ξερα πως ήταν όνειρο/ δεν θα 'θελα ποτέ να με ξυπνήσουν.
Όνο-Νο-Κοματσιή

Αν τύχει και κάποιος σας ρωτήσει/  που είμαι τώρα, να του πείτε την αλήθεια.

Στον Κεφαλοπόταμο κάνει τον ψαρά,/ μαζεύει αλάτι, βγάζει φύκια, και
γράφει ποιήματα πάνω στο νερό.
Pepe-Poof-Fuji Tomo Kazu.
Επιμέλεια Ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.

Ο Έρωτας στο filomatheia blogspot.com Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο. Alice Sara Ott η κορυφαία πιανίστα στον κόσμο.

Η φιλοσοφία του Έρωτα στο filomatheia.blogspot.com Φίλες και Φίλοι καλημέρα. 
Ο ΕΡΩΤΑΣ αποτελεί ένα από τα ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΘΕΜΑΤΑ που μας απασχολεί στην καθημερινή μας ζωή, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα ακόμα και κατά την διάρκεια ολόκληρης της ζωής μας!

Παρόλα αυτά, γι αυτό το ΚΥΡΙΑΡΧΟ και ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ θέμα που αφορά όλους μας, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι στην πραγματικότητα γνωρίζουμε ελάχιστα, αφού σχεδόν ποτέ δεν ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε τα ΕΡΩΤΙΚΕΣ μας ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ.
Η Ελληνική Μυθολογία είναι σε θέση για άλλη μια φορά, να μας δώσει τις ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ και να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τον Έρωτα στην ΠΛΗΡΗ και κυρίως στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ του διάσταση.
Σύμφωνα με την Μυθολογία μας λοιπόν γνωρίζουμε ότι ο ΑΡΗΣ είναι ο Θεός εκείνος που αντιπροσωπεύει το διαχρονικό πρότυπο του ΑΝΤΡΑ και αντίστοιχα η ΑΦΡΟΔΙΤΗ είναι η Θεά εκείνη που αντιπροσωπεύει το διαχρονικό πρότυπο τη
 ΓΥΝΑΙΚΑΣ.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου περίεργο το γεγονός ότι από τον ΑΡΗ και την ΑΦΡΟΔΙΤΗ, γεννιέται ο ΕΡΩΣ τον οποίο όλοι μας γνωρίζουμε και στον οποίο εναποθέτουμε τις περισσότερες φορές τις ελπίδες μας για την προσωπική μας ευτυχία.
Αν όμως προσέξουμε λίγο καλύτερα την Μυθολογία μας, θα ανακαλύψουμε ότι ο Έρως δεν είναι το μόνο τέκνο που γεννιέται από τον Άρη και την Αφροδίτη.


Ο ΕΡΩΣ έχει και έναν ΔΙΔΥΜΟ ΑΔΕΛΦΟ, τον οποίον όμως σπανίως αναφέρουμε.
Αυτός ο δίδυμος αδελφός του μάλιστα έχει ένα πολύ περίεργο όνομα.
Ονομάζεται ΑΝΤΕΡΩΣ.
Το πρώτο σημαντικό στοιχείο λοιπόν που θα πρέπει να κατανοήσουμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε και να γνωρίσουμε τις ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ είναι δεν υπάρχει μόνο ένας Έρωτας, όπως ίσως πιστεύουμε αλλά αντιθέτως υπάρχουν ΔΥΟ ΕΡΩΤΕΣ.
Ο ΕΡΩΣ και ο ΑΝΤΕΡΩΣ
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι το θέμα του Έρωτα είναι πολύ περισσότερο πολύπλοκο από ό, τι αρχικά θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Διότι, όχι μόνο δεν υπάρχει μόνο ένας, αλλά ΔΥΟ ΕΡΩΤΕΣ, αλλά επιπλέον αυτοί οι δύο Έρωτες είναι και ΔΙΔΥΜΑ ΑΔΕΛΦΙΑ.
Από την στιγμή λοιπόν που είναι δίδυμοι, αυτό που θα πρέπει να γνωρίζουμε για να μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε την Μυθολογία μας, είναι ότι αυτοί οι ΔΥΟ ΕΡΩΤΕΣ θα εκφράζονται υποχρεωτικά από ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, όπως ακριβώς υποκρύπτεται μέσω των ονομάτων τους: ΕΡΩΣ και ΑΝΤΕΡΩΣ.
Θα πρέπει επίσης προσθέσουμε ότι ο ΑΝΤΕΡΩΣ αναφέρεται ως ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ και ΜΟΧΘΗΡΟΣ, επομένως αφού χαρακτηρίζονται από αντίθετες ιδιότητες, ο ΕΡΩΣ θα πρέπει να είναι ΦΩΤΕΙΝΟΣ και ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΟΣ.


Όπως γνωρίζουμε και από την Αστρολογία και το ζώδιο των διδύμων, αυτή η ΔΙΦΥΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗ που υποκρύπτεται μέσω της ιερογλυφίας του συμβόλου του Έρωτα, αναφέρεται στον ΑΝΩΤΕΡΟ και στον ΚΑΤΩΤΕΡΟ Εαυτό μας.
Αναφέρεται δηλαδή στην ΔΙΑΣΠΑΣΜΕΝΗ ΦΥΣΗ του Ανθρώπου που εκφράζεται μέσω των δύο βασικών ζωτικών του οργάνων.
Τον ΕΓΚΕΦΑΛΟ όπου βρίσκεται η έδρα του ΝΟΥ και την ΚΑΡΔΙΑ όπου βρίσκεται η έδρα της ΨΥΧΗΣ. Στην Μυθολογία μας το γεγονός αυτό υποκρύπτεται από τον ΔΙΑ που αντιπροσωπεύει πάντα τον ΝΟΥ και την ΗΡΑ που αντιπροσωπεύει πάντα την ΨΥΧΗ.
Αυτό που μας γνωστοποιεί το ζώδιο των διδύμων είναι ότι αυτές οι δύο ΔΙΔΥΜΕΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΙΣ, δεν μπορούν ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΝ!
Διότι, έχουν δημιουργηθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε υποχρεωτικά μόνο ο ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ μπορεί να βρίσκεται ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ενώ την ίδια στιγμή ο δεύτερος παραμένει ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ.
Το γεγονός αυτό υποκρύπτεται και στην περίπτωση των διδύμων ΔΙΟΣΚΟΥΡΩΝ, του Κάστορα και του Πολυδεύκη στους οποίους ο πατέρας τους ο Δίας χάρισε ΕΝΑΛΛΑΞ την Αθανασία.
Έτσι λοιπόν όταν ο Κάστορας ΚΟΙΜΑΤΑΙ, τότε ΞΥΠΝΑΕΙ ο Πολυδεύκης και αντίστοιχα μόλις κοιμηθεί ο Πολυδεύκης, τότε ξυπνάει ο Κάστορας.
Αυτό που θα πρέπει να κατανοήσουμε λοιπόν ότι με τον ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΡΟΠΟ λειτουργεί και ο Έρωτας, που όπως είδαμε χαρακτηρίζεται επίσης από την ίδια διφυή φύση.
Όταν ΚΟΙΜΑΤΑΙ Ο ΕΡΩΣ, τότε ξυπνάει και ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ Ο ΑΝΤΕΡΩΣ.
Όταν με την σειρά του ΚΟΙΜΗΘΕΙ Ο ΑΝΤΕΡΩΣ, τότε ξυπνάει και ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ Ο ΕΡΩΣ.
Τις ουσιαστικές διαφορές των ΔΥΟ ΕΡΩΤΩΝ, μπορούμε να τις ανακαλύψουμε μέσω των ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ που χρησιμοποιούν.
Ο ΕΡΩΣ είναι ΦΩΤΕΙΝΟΣ και κρατάει ΑΡΠΑ με την οποία παίζει την πιο γλυκιά μουσική που θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει, έτσι ώστε να ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΕΙ και να προσφέρει ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ στην Ψυχή μας.

Αντιθέτως, ο ΑΝΤΕΡΩΣ είναι ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ και κρατάει ΤΟΞΟ και ΒΕΛΗ με τα οποία και ΒΑΛΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ μας, με αποτέλεσμα αυτό που προσφέρει τελικά στην Ψυχή μας να είναι η ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑ και ο ΠΟΝΟΣ!
Βεβαίως ακριβώς τα σύμβολα του Έρωτα, μας παραπέμπουν στον ίδιο τον Απόλλωνα ο οποίος είναι επίσης διφυής και εκφράζεται κατά περίπτωση, άλλοτε ως Απόλλων ΔΗΛΙΟΣ και άλλοτε ως Απόλλων ΠΥΘΙΟΣ.
Μία επιπλέον σημαντική σύνδεση, ώστε να αποκτήσουμε μία όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη εικόνα αυτής της ΔΙΦΥΟΥΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ, είναι ότι ο ΕΡΩΣ είναι αυτός που ενεργοποιεί τον ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ μας και μας φέρνει σε επαφή με την ΨΥΧΗ μας, ενώ αντιθέτως ο ΑΝΤΕΡΩΣ ενεργοποιεί τον ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ μας και μας φέρνει σε επαφή με τον ΣΩΜΑ μας.

Έχοντας ολοκληρώσει και κατανοήσει αυτήν την εσωτερική ανάλυση της ΔΙΠΛΗΣ ΦΥΣΗΣ του ΕΡΩΤΑ, μπορούμε να εξάγουμε ένα άκρως ενδιαφέρον και πολύτιμο συμπέρασμα.
Πίσω από το πρόσωπο του ΕΡΩΤΑ η Μυθολογία μας έχει καταφέρει να συμπυκνώσει σε ένα και μόνο σύμβολο, ολόκληρη την εσωτερική διάσταση της Ελληνικής Φιλοσοφίας.
Αυτό δηλαδή που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι σαν Άνθρωποι διαθέτουμε ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ:
Ή να στραφούμε προς το Υλικό μας Σώμα και γενικότερα προς τις ΥΛΙΚΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ.

Ή να στραφούμε προς την Ψυχή μας και στις ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ.
Βεβαίως η έννοια της ΥΛΗΣ περιορίζει υποχρεωτικά την αντίληψή μας, μόνο στην παρατήρηση των ΥΛΙΚΩΝ άρα και ΟΡΑΤΩΝ αντικειμένων που μας περιβάλουν.
Όπως διαπιστώσαμε όμως, αυτός που ασχολείται με την Ύλη και τις εκφράσεις του Κατώτερου Εαυτού μας, είναι ο Σκοτεινός ΑΝΤΕΡΩΣ.
Αντιθέτως ο Λαμπερός ΕΡΩΣ είναι αυτός που μπορεί να μας προσφέρει την Ουράνια Θεία Μουσική της Επτάχορδης ΛΥΡΑΣ του πραγματικού Έρωτα.
Διαπιστώνουμε λοιπόν, ότι σε αντίθεση με τις Υλικές απολαύσεις που είναι ΟΡΑΤΕΣ, υπάρχουν και οι Πνευματικές απολαύσει οι οποίες όμως είναι ΑΟΡΑΤΕΣ και αυτό που μας ζητείται, είναι να κάνουμε μία ΥΠΕΡΒΑΣΗ για τις αντιληφθούμε και να τις κατακτήσουμε.
Το κέρδος που θα έχουμε σε αυτήν την περίπτωση είναι τεράστιο, διότι όπως διαπιστώσαμε ο ΑΝΤΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙ με αποτέλεσμα να ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ και να ΠΟΝΑΜΕ, ενώ ο Έρωτας μας ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ και μας ανεβάζει σε ΑΝΩΤΕΡΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΣ.

Ακριβώς αυτός ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ!

Να μας υποδείξει τον τρόπο που θα μας βοηθήσει να ξεκολλήσουμε από το Βάρος του Σώματός μας και την ΒΑΡΥΤΗΤΑ της Γης που μας υποχρεώνει να βιώνουμε τον Αντέρωτα.
Το γεγονός αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με την προοδευτική απεξάρτησή μας από την Ύλη στην οποία βρισκόμαστε προσκολλημένοι.
Αυτή είναι η σημαντικότερη και βεβαίως δυσκολότερη ΥΠΕΡΒΑΣΗ που μπορεί και ΟΦΕΙΛΕΙ να πραγματοποιήσει ένας Άνθρωπος κατά την διάρκεια της ζωής του επάνω στον πλανήτη Γη.
Σε αυτήν ακριβώς την υπέρβαση αποσκοπεί το σύνολο της Ελληνικής Φιλοσοφίας, ολόκληρο το εκπαιδευτικό και θρησκευτικό σύστημα των Αρχαίων Ελλήνων που είχε σαν στόχο του την πραγματική και ουσιαστική εξέλιξη του Ανθρώπου έτσι ώστε να τον βοηθήσει εμπράκτως όσο περισσότερο γίνεται στο να ΕΠΙΤΕΛΕΣΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ και να ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ.
Να τον βοηθήσει να καταστεί τελικά Θεός και να επιστρέψει στην Αγκαλιά του Πατέρα του, που προσμένει νυχθημερόν την επιστροφή του!
Ας αναλογιστούμε λοιπόν ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΕΡΩΤΕΣ είναι αυτός που επιτρέπουμε να ΕΛΕΓΧΕΙ και να ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ την ζωή μας και βεβαίως ας αξιολογήσουμε και τα αποτελέσματά του!
Επιμέλεια: Eπικούρειος Πέπος.

Ο σημαντικός Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος, που έγινε διάσημος μετά το μυθιστόρημά του «Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα», επισκέφθηκε την Αθήνα και μας μίλησε για όλο αυτό που χαρακτήρισε κυρίως τη γραφή αλλά και τη σκέψη του: Τις ευχάριστες αλλά και δραματικές διαστάσεις του έρωτα. 
Ο ΠΟΘΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ
«Στον έρωτα ο ένας ζει από τον άλλο,
αποσύρονται τα δύο αυτά άτομα από τον κόσμο, αλληλοκαταβροχθίζονται σωματικά και πνευματικά και, σιγά σιγά, ο χρόνος τους ξαναθέτει στη συνέχεια εντός του κόσμου. Τους εγκαθιστά, δηλαδή, ξανά μέσα στην καθημερινότητα όπου εκεί βρίσκουν πάλι μία θέση στη ζωή. Αυτή η στιγμή της επανένταξής τους στον κόσμο είναι πολύ δύσκολη, γιατί είναι εκεί που αυτή σχέση περνάει από το πάθος στην διαρκή αγάπη. Είναι αυτό το οποίο ονόμαζε και ο Πλάτωνας ως "ο έρωτας του έρωτα"-μία, κατά κάποιο τρόπο, αυτοαναφορική σχέση, όπου ο έρωτας αγαπάει στην ουσία τον εαυτό του. Αυτό που βιώνουμε στην ερωτική κατάσταση είναι ο βρασμός, μέσα στον οποίο, κατά κάποιο τρόπο, μας βυθίζει. Βγαίνουμε, δηλαδή, από το κοινότυπο, από την καθημερινότητα της ύπαρξης και μπαίνουμε σε μία ζωή μόνιμου αναπάντεχου: Όλα ρυθμίζονται από την προσμονή, την ελπίδα, την απογοήτευση, τη χαρά, τον πόνο. Όταν είμαστε ερωτευμένοι κρεμόμαστε, για παράδειγμα, πάνω από το τηλέφωνο, αναρωτιόμαστε αν πήρε κανείς-δηλαδή το αντικείμενο του πόθου μας-αν αποφορτίστηκε η μπαταρία και γι αυτό δεν καλεί, αν δεν υπάρχει σήμα. 
Και μετά αναρωτιόμαστε "μου θύμωσε; Είπα κάτι άσχημο;". Κι έτσι, ακόμη και το τηλέφωνο, αποκτά υστερικές διαστάσεις στη νεύρωση που έχουμε. Λογικό, αφού η ερωτική κατάσταση μας θέτει εκτός εαυτού. Και η μεγάλη δυσκολία κάθε ερωτικής ζωής είναι να περάσουμε από αυτή την κατάσταση, για ένα διάστημα μηνών ή-στην καλύτερη περίπτωση-ετών, σε μία πιο καθημερινή ζωή η οποία να είναι εξίσου ενδιαφέρουσα, αλλά με λιγότερο πάθος ή ένταση. Κι έτσι το ζεύγος καλείται να παντρέψει στη συνέχεια την ένταση με τη διάρκεια, αλλά και να συνηθίσει στην ιδέα ότι αυτή η διάρκεια μπορεί να υπάρξει χωρίς την ένταση-και αυτό είναι κάτι που δεν παραδέχεται εύκολα κανείς. Ξαφνικά θα πρέπει να αποδεχτούμε, για παράδειγμα, πως ο άλλος μπορεί να μας ξεχάσει κατά καιρούς, αλλά εμείς να τον θυμόμαστε. Είναι και αυτή άλλη μία μεγάλη πρόκληση της συζυγικής ζωής».
Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ «ΙΔΑΝΙΚΟΥ»

«Κάθε φορά που διαρρηγνύεται ένα ζεύγος, αυτόματα θέτει σε κίνδυνο τα άλλα φιλικά ζευγάρια, αυτά που βρίσκονται γύρω του, τα οποία ξαφνικά αναλογίζονται και τη δική τους σχέση. Κι έτσι αυτοί οι χωρισμοί είναι επώδυνοι για όλους. Οι φίλοι του ζεύγους τους λένε "να μείνετε ενωμένοι, να μην χωρίσετε", συνήθως από φόβο για να μην αμφισβητηθεί και η δική τους ζωή. Κι έτσι, ένας χωρισμός ή ένα διαζύγιο φέρει μαζί του κι άλλους χωρισμούς, διότι ξαφνικά όλοι βρίσκουν λόγους ώστε να πάψουν να αγαπούν τον σύντροφο ή τη σύντροφό τους, αποφασίζοντας να ξεκινήσουν εκ νέου τη ζωή τους πάνω σε άλλες βάσεις. Αυτό ονομάζεται και "εναλλαγή". Δηλαδή παντρευόμαστε, αποκτάμε ενδεχομένως και ένα παιδί, και στη συνέχεια μπαίνουμε στην "αγορά των μεταχειρισμένων"-για να μιλήσουμε με εμπορικούς όρους. Όλα αυτά με πολλά δράματα, με πολλές παρεξηγήσεις-αλλά και με γέλιο ενδεχομένως. Λες και δεν μπορούν ποτέ οι άνθρωποι να βρουν άξιο σύντροφο ή σύντροφο που να στέκεται στο ύψος των προσμονών τους και των προσδοκιών τους. Αυτή θα έλεγα πως είναι μία σύγχρονη "ασθένεια" την οποία βιώνουμε συχνά σήμερα στη Γαλλία και κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα συμβαίνει και στη χώρα σας. Αυτό συμβαίνει επειδή οι προσδοκίες μας από έναν σύντροφο είναι υπέρογκες και δυσανάλογες-και γι αυτό δεν μπορούν και ποτέ να καλυφθούν. Περιμένουμε πάντα την απόλυτη σεξουαλική ικανοποίηση, την απόλυτη αρμονία, οι γυναίκες να είναι πάντα άξιες μητέρες, οι άντρες ικανοί επαγγελματίες, υποδειγματικοί πατέρες αλλά και εραστές υψηλού επιπέδου. Κάποια στιγμή, όμως, αυτές οι αμοιβαίες προσδοκίες στα σύγχρονα ζευγάρια, φτάνουν σε τέτοια ύψη που τελικά καθίστανται γελοίες. 
Εκείνο που πιστεύω ότι πρέπει να ακούμε πια μεταξύ των ζευγαριών είναι "μπορούμε να είμαστε και ευάλωτοι και ανεπαρκείς. Δεν χρειάζεται να είμαστε super men και super women". Απ τη στιγμή που θα αντιληφθούμε ότι ο άλλος είναι-όπως κι εγώ- ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ήδη έχουμε κάνει ένα μεγάλο άλμα στην αμοιβαία κατανόηση. Κυρίως οι νέοι άνθρωποι αναζητούν συνήθως την ίδια την ιδέα του "απόλυτου"-αλλά αυτό είναι απάνθρωπο. Κι όποιος δεν διακινδυνεύει να υποφέρει δεν μπορεί να αγαπήσει ούτε να αγαπηθεί. Ακούστε, ο έρωτας
είναι ένα μείγμα απόλαυσης, θαύματος τρόμου και θανάτου. Το μυστικό είναι να έχει κανείς την ερωτική φλόγα και τον ερωτισμό, αλλά και την ασφάλεια μέσα στην σχέση, ώστε να έχουμε τα ερωτικά ρίγη, χωρίς όμως να εκτιθέμεθα στους κινδύνους. Το ερωτικό σχήμα δεν είναι ένας δρόμος που πηγαίνει ευθεία στην κορυφή του βουνού, αλλά ένας δρόμος στον οποίο ακολουθεί σχεδόν πάντα και μία κάθοδος-ενίοτε απότομη. Αλλά σίγουρα μόνο όποιος δεν διακινδυνεύει να υποφέρει δεν γνωρίζει τον πραγματικό έρωτα».

Eπιμέλεια ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.