Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

4.10.16

Επικουρισμός και Πλάτων από τον Αρκά για τον Επικούρειο Πέπο.

Ως ‘επικουρισμός’ εννοείται γενικά το συνεπές σύστημα φιλοσοφικών θέσεων στους τομείς της φυσικής/μεταφυσικής, γνωσιοθεωρίας και ηθικής που παρήγαγε πρωτίστως ο φιλόσοφος της ελληνιστικής εποχής Επίκουρος (341-270 π.Χ.). Ο επικουρισμός πέτυχε σημαντική διάδοση κατά την ελληνιστική περίοδο, η δε επιρροή του ανιχνεύεται μέχρι και τους χρόνους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αν και υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να θεωρούμε ότι ο Επίκουρος αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της πνευματικής του ενέργειας σε θέματα φυσικής/μεταφυσικής και γνωσιοθεωρίας, ο ‘επικουρισμός’ συναρτάται σήμερα κυρίως με τις απόψεις του Επίκουρου στον χώρο της ηθικής. Αριστερά ο Επικούρειος Πέπος στον κήπο του.


Εκ πρώτης όψεως οι φιλοσοφικές θέσεις του Πλάτωνα δεν φαίνεται πιθανό να επηρέασαν τη σκέψη του Επίκουρου. Στα περισσότερα, αν όχι όλα, τα θέματα οι δύο στοχαστές έχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις.
Όπως θα περίμενε κανείς, οι απόψεις του Πλάτωνα στον χώρο της ηθικής απέχουν πολύ από τις αντίστοιχες του Επίκουρου, αν και είναι σαφές, χωρίς να έχει επαρκώς τονιστεί, ότι η ηθική αποτελεί τον τομέα εκείνο στον οποίο ο Επίκουρος έχει τις περισσότερες οφειλές στην πλατωνική σκέψη. Οι κύριες έννοιες εδώ είναι: η ευχαρίστηση/χαρά/ηδονή (ἡδονή), η λύπη/οδύνη/στενοχώρια (λύπη) και ο ηδονισμός.
Οι αρχαιοελληνικές ηθικές θεωρίες ήταν “ευδαιμονιστικές”.
Όλοι οι ηθικοί φιλόσοφοι της αρχαιότητας συμφωνούν ότι η εὐδαιμονία, την οποία μπορούμε να μεταφράσουμε με ασφάλεια ως γενική ευτυχία και ευδοκίμηση, αποτελεί τον δικαιολογημένο έσχατο στόχο κάθε ανθρώπινου όντος.

Βασική μέριμνα κάθε ηθικού στοχαστή ήταν να καταλήξει σε μια συνεπή θέση σχετικά με το τι στην πραγματικότητα περιλαμβάνει η ανθρώπινη ευτυχία και πώς μπορεί αυτή να επιτευχθεί. Η χαρά, η οποία κατανοείται τόσο από τον Πλάτωνα όσο και από τους επικούρειους ως μια συνειδητή κατάσταση στον νου ενός ανθρώπου την οποία ο εν λόγω άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως ευχάριστη, καθίσταται, σε αυτά τα συμφραζόμενα, ζήτημα σημαντικό.
Μια ευτυχισμένη ζωή πρέπει, μεταξύ άλλων, να είναι ευχάριστη για το άτομο που την ζει, και η χαρά είναι προφανώς ευχάριστη για όποιον την έχει. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Αριστοτέλη(Ηθικά Νικομάχεια 1101b27-31, 1172b9-15), ο Εύδοξος ο Κνίδιος , ένας μαθητής του Πλάτωνα, ήταν μάλλον ο πρώτος που υποστήριξε μια ηθική θεωρία κατά βάση ηδονιστική.
Ο ηδονισμός υποστηρίζει ότι η χαρά είναι το μόνο καθαυτό αγαθό (δηλ. αγαθό από μόνο του γι᾽αυτό που είναι και όχι για κάποιον άλλο λόγο) και η λύπη το μόνο καθαυτό κακό (δηλ. κακό από μόνο του και όχι για κάποιον άλλο λόγο). Όλα τα άλλα πράγματα είναι αγαθά ή κακά με παράγωγο τρόπο στον βαθμό που βοηθούν το άτομο να αποκτήσει τη χαρά και να αποφύγει τη λύπη.
Ο ηδονισμός ως φιλοσοφική θέση ενισχύεται αποφασιστικά από τη φυσική τάση των ανθρώπων, που αποτελεί μέρος της ψυχολογικής σύστασής τους, να επιδιώκουν τη χαρά και να αποφεύγουν τη λύπη. Ωστόσο, η ύπαρξη μιας τάσης για κάτι δεν εξασφαλίζει από μόνη της την αγαθότητα του πράγματος προς το οποίο η τάση ρέπει.

Το τυπικό αντεπιχείρημα των ηθικών ηδονιστών προς αυτή την αντίρρηση, επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, πρώτη φορά από τον Εύδοξο και τελειοποιήθηκε κατόπιν από τους επικούρειους, λέει ότι αφού αποτελεί αναντίρρητο δεδομένο της ανθρώπινης φύσης ότι επιδιώκουμε τη χαρά και αποφεύγουμε την οδύνη, είναι επίσης καλό να φερόμαστε με τον τρόπο αυτό – γιατί είναι καλό να ακολουθούμε τη φύση μας.
Ο Πλάτων δεν είναι ηδονιστής αλλά πραγματεύεται το ζήτημα του ηδονισμού και της ευχαρίστησης σε σημαντικούς διαλόγους όπως ο Πρωταγόρας , ο Γοργίας , το ένατο βιβλίο της Πολιτείας και ο Φίληβος , για τον απλούστατο λόγο ότι ο ηδονισμός φαίνεται εκ πρώτης όψεως να είναι μια ελκυστική θεωρία.
Ο Πλάτων αντιτείνει στον ηδονιστή τη θέση ότι το να επικεντρώνει κανείς την προσοχή του αποκλειστικά στην ευχαρίστηση είναι αποδεδειγμένα κάτι κακό γι’ αυτόν που το κάνει. Ταυτόχρονα ο Πλάτων αναγνωρίζει τη σημασία της ευχαρίστησης ως κινήτρου και δέχεται ότι η χαρά είναι αγαθό και η λύπη κακό, αν και αρνείται ότι η χαρά είναι το μοναδικό καθαυτό αγαθό και η λύπη το μοναδικό καθαυτό κακό.
Υποστηρίζει, μάλλον σωστά, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δέχονται την ύπαρξη αγαθών και κακών ηδονών – άποψη που δύσκολο μπορεί να εναρμονιστεί με τη θέση του ηδονιστή που θεωρεί ότι μόνον η ευχαρίστηση είναι αγαθό και μόνον η οδύνη κακό.

Υπέρτατος στόχος του ηθικού στοχαστή, κατά τον Πλάτωνα, είναι η κατασκευή μιας συνολικής θεωρίας περί ηθικής αξίας η οποία να παρέχει, εκτός των άλλων, κριτήρια ανεξάρτητα από τη χαρά και τη λύπη με βάση τα οποία ο άνθρωπος να μπορεί να επιλέγει τις αγαθές ηδονές και να αποφεύγει τις κακές, κάνοντας το αντίστοιχο και με τις οδύνες.
Ο Επίκουρος αποδέχτηκε την πλατωνική άποψη που έλεγε ότι η απομάκρυνση από τη φυσιολογική κατάσταση ισορροπίας βιώνεται ως οδυνηρή και η αποκατάστασή της ως ευχάριστη. Ωστόσο, αυτή η χαρά, η οποία συχνά αποκαλείται στις σχετικές συζητήσεις ‘κινητική’ για να φανεί η προέλευσή της από κινήσεις φυσιολογίας, αποτελεί το ένα από τα δύο είδη χαράς που αναγνώριζε ο Επίκουρος.
Συμπέρασμα
Η επιρροή του Πλάτωνα στον επικουρισμό περιορίστηκε βασικά στον χώρο της ηθικής. Ο Επίκουρος και οι οπαδοί του υιοθέτησαν επιχειρήματα από τον Φίληβο , αλλά τα μετασχημάτισαν (ή τα μεθερμήνευσαν) έτσι ώστε η στόχευσή τους να είναι τελικά, εν όλω ή εν μέρει, αντιπλατωνική. Με αυτόν τον τρόπο κατόρθωσαν να χρησιμοποιήσουν τα κεντρικά στοιχεία μιας από τις πιο πλήρεις και αποτελεσματικές κριτικές του ηδονισμού στην ιστορία της φιλοσοφίας για να υποστηρίξουν την ηδονιστική θέση ότι η χαρά αποτελεί το ανώτατο αγαθό μιας ευτυχισμένης ζωής.
Πηγή: Η εγκυκλοπαίδεια του Πλάτωνα

20+1 γνωμικά για τη φιλία Από τον Αρκά για τα φιλαράκια του.

Μια λέξη τόσο μικρή αλλά και τόσο δυνατή που το άκουσμά της και μόνο σε κάνει να χαμογελάς. Ίσως η φιλία μοιάζει με τον κεραυνοβόλο έρωτα που σε χτυπάει κατακέφαλα και αμέσως καταλαβαίνεις πως κάποιος σου ταιριάζει. Πολλοί ήταν αυτοί που θέλησαν να μιλήσουν για την φιλία και σήμερα πια τα λόγια τους έχουν γίνει αποφθέγματα. Στην αριστερή φωτογραφία τρία υπέροχα φιλαράκια στη γέφυρα των αναστεναγμών στα Τρικάλα, Κωνσταντίνα- Ζαν Ντ' Άρκ, Άλκηστη-Έφη, και Αρκάς.

#1. Φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη (Η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα)
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
#2. Λίγοι άνθρωποι το έχουν στη φύση τους αυτό: να τιμούν χωρίς φθόνο τον ευτυχισμένο φίλο τους.
Αισχύλος, 525-456 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ποιητής
#3. Φίλος είναι κάποιος που σου δίνει πλήρη ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου.
Jim Morrison, 1943-1971, Αμερικανός τραγουδιστής
#4. Ο έρωτας ξεγυμνώνει τα σώματα. Η φιλία ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες.
C.S. Lewis, 1898-1963, Ιρλανδός συγγραφέας
#5. Οισιωπές κάνουν τις πραγματικές συζητήσεις μεταξύ φίλων. Αυτό που μετράει δεν είναι να μιλάς, αλλά να μη χρειάζεται να μιλήσεις.
Margaret Lee Runbeck, 1905-1956, Αμερικανίδα συγγραφέας
#6. Αληθινός φίλος είναι αυτός που παραβλέπει τις αποτυχίες σου και αντέχει τις επιτυχίες σου.
Doug Larson, 1926-, Αμερικανός αρθρογράφος
#7. Εκτιμώ τον φίλο που βρίσκει χρόνο για μένα στην ατζέντα του, αλλά βασίζομαι στον φίλο που, για μένα, δεν συμβουλεύεται την ατζέντα του.
Robert Brault, σύγχρονος Αμερικανός γνωμικογράφος
#8. Το να περπατάς με ένα φίλο στο σκοτάδι είναι καλύτερο από το να περπατάς μόνος στο φως.
Helen Keller, 1880-1968, Αμερικανίδα συγγραφέας
#9. Οι φίλοι είναι ο τρόπος του Θεού να ζητήσει συγγνώμη για τους συγγενείς που μας έδωσε.
Ανώνυμος
#10. Πάντα ένιωθα ότι το μεγάλο προνόμιο, ανακούφιση και παρηγοριά της φιλίας είναι ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσεις τίποτα.
Katherine Mansfield
#11. H μεγάλη διαφορά μεταξύ αγάπης και φιλίας είναι ότι δεν μπορείς να έχεις φιλία χωρίς ανταπόδοση.
Michel Tournier, 1924-, Γάλλος συγγραφέας
#12.  Ο καλός φίλος θα σε βγάλει από τη φυλακή. Ένας πραγματικός φίλος όμως θα στέκεται δίπλα σου λέγοντας «Τουλάχιστον είχε πλάκα!»
Ανώνυμος
#13. Είναι φίλος μου όποιος μιλάει καλά για μένα πίσω από την πλάτη μου.
Thomas Fuller, 1608-1661, Άγγλος στοχαστής
#14. Αν θες να μάθεις ποιοι είναι οι φίλοι σου, επιδίωξε να καταδικαστείς σε φυλάκιση.
Charles Bukowski, 1920-1994, Αμερικανός συγγραφέας
#15. Πραγματικός φίλος είναι αυτός που έρχεται κοντά όταν όλος ο υπόλοιπος        κόσμος απομακρύνεται.
Walter Winchell, 1897-1972, Αμερικανός δημοσιογράφος
#16. Ένα μοναδικό τριαντάφυλλο μπορεί να είναι ο κήπος μου… ένας μοναδικός φίλος, ο κόσμος μου.
Leo Buscaglia, 1924-1998, Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας
#17. Η απώλεια ενός φίλου είναι σαν την απώλεια ενός μέλους του σώματος: Ο χρόνος μπορεί να απαλύνει τον πόνο της πληγής, αλλά η απώλεια δεν μπορεί να αποκατασταθεί.
Robert Southey, 1774-1843, Άγγλος ποιητής
#18. Η φιλία δεν είναι κάτι που σου μαθαίνουν στο σχολείο. Αλλά αν δεν έχεις μάθει το νόημα της φιλίας, στην πραγματικότητα δεν έχεις μάθει τίποτα.
Muhammad Ali
#19. Όλοι ακούνε αυτά που λες. Οι φίλοι ακούνε με προσοχή αυτά που λες. Οι καλοί φίλοι ακούνε αυτά που δεν λες.
Ανώνυμος
#20. Η φιλία γεννιέται τη στιγμή που ένα άτομο λέει σε ένα άλλο: “Τι! Κι εσύ; Νόμιζα ότι ήμουν μόνο εγώ.”
C.S. Lewis
#21. Ο φίλος σου είναι ο άνθρωπος που ξέρει τα πάντα για σένα και, παρόλα αυτά, ακόμα σε συμπαθεί.

Elbert Hubbard, 1856-1915, Αμερικανός συγγραφέας

Όταν η Ιστορικός Ζαν Ντ' Άρκ συνάντησε την: Υπατία: Η πρώτη γυναίκα μαθηματικός και φιλόσοφος.

Η Υπατία γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 370 μ.χ και πέθανε στην ίδια πόλη το 415 μ.Χ. Σήμερα δε 3 Ιουνίου εορτάζεται το όνομά της. Ήταν κόρη του μαθηματικού, αστρονόμου και φιλόσοφου Θέωνα, ενώ έλαβε με τις φροντίδες του πατέρα της την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση στα Μαθηματικά. Ήταν η πρώτη γυναίκα που είχε μια ουσιαστική συμβολή στην ανάπτυξη των μαθηματικών. Ταξίδεψε στην Αθήνα και στην Ιταλία για να σπουδάσει φιλοσοφία. Στην Αθήνα παρακολούθησε μαθήματα στη νεοπλατωνική σχολή, όμως μαθήτευσε και κοντά στον Πρόκλο και τον Ιεροκλή.

Ο πατέρας της Θέωνας κατέγραψε δυο εκλείψεις (μια ηλιακή και μια σεληνιακή) ενώ υπήρξε ο τελευταίος διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας πριν την καταστροφή της. Το κορυφαίο επίτευγμα του Θέωνος όμως ήταν η έκδοση από αυτόν των Στοιχείων του Ευκλείδη, περί το 364, από την οποία η ανθρωπότητα μάθαινε Γεωμετρία επί 15 αιώνες, και ανατυπωνόταν μέχρι το 1814.
Επιστρέφοντας στην Αλεξάνδρεια, έγινε επικεφαλής της εκεί σχολής των Πλατωνιστών (400 μ.Χ.), δίδαξε φιλοσοφία και μαθηματικά και αποτέλεσε πόλο έλξης για τους διανοούμενους της εποχής ενώ έκανε και εκτενή και ουσιώδη σχόλια στα μαθηματικά έργα του Διόφαντου και του Απολλώνιου. Δυστυχώς παρότι η ίδια η Υπατία υπήρξε πολυγραφότατη κανένα από τα έργα της δεν σώζεται και έχουμε μόνο αναφορές για αυτά.
Πολλοί από τους μαθητές της ανήκαν στους ανώτατους κύκλους της αριστοκρατίας της πόλης και έγιναν σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο έπαρχος της Αλεξανδρείας Ορέστης. Η ίδια επηρεάστηκε φιλοσοφικά από τους νεοπλατωνικούς Πλωτίνο και Ιάμβλιχο.
  Η Υπατία διδάσκοντας στη Σχολή της Αλεξάνδρειας. Έργο του Μασολίνο ντα Πανικάλε (1428)
Η Υπατία δίδαξε τις φιλοσοφικές τους ιδέες με μια μεγαλύτερη επιστημονική έμφαση από ότι οι πρώτοι οπαδοί του Νεοπλατωνισμού. Περιγράφεται από όλους τους σχολιαστές ως χαρισματικός δάσκαλος. Η Υπατία ήρθε να συμβολίσει την μάθηση και την επιστήμη που οι πρώτοι Χριστιανοί την ταύτιζαν με την ειδωλολατρεία.
Το σημαντικότερο έργο της Υπατίας ήταν στην άλγεβρα. Έγραψε σχόλια στην Αριθμητική του Διόφαντου σε 13 βιβλία. Ο Διόφαντος έζησε και εργάσθηκε στην Αλεξάνδρεια τον τρίτο αιώνα και έχει ονομασθεί ‘πατέρας της άλγεβρας’. Ανέπτυξε τις απροσδιόριστες (ή Διοφαντικές) εξισώσεις, δηλαδή εξισώσεις με πολλαπλές λύσεις. (Ένα συνηθισμένο παράδειγμα προβλημάτων αυτού του τύπου είναι το πώς μπορούμε να μετατρέψουμε ένα κατοστάρικο σε νομίσματα χρησιμοποιώντας διαφορετικά νομίσματα, 50άρικα, 20άρικα κλπ.). Εργάσθηκε επίσης με δευτεροβάθμιες εξισώσεις. Τα σχόλια της Υπατίας περιελάμβαναν εναλλακτικές λύσεις και πολλά νέα προβλήματα που προέκυπταν σαν συνέπεια στα χειρόγραφα του Διόφαντου.
Η Υπατία έγραψε επίσης μια διατριβή Περί των Κωνικών του Απολλώνιου σε οκτώ βιβλία. Ο Απολλώνιος ο Πέργας ήταν ένας αλεξανδρινός γεωμέτρης του 3ου π.Χ. αιώνα, που προσπάθησε να εξηγήσει τις ασυνήθιστες τροχιές των πλανητών. Το κείμενο της Υπατίας ήταν μια εκλαΐκευση της εργασίας του. Όπως οι έλληνες πρόγονοί της, η Υπατία γοητευόταν από τις κωνικές τομές (τα γεωμετρικά σχήματα που σχηματίζονται όταν ένα επίπεδο τέμνει ένα κώνο). Μετά το θάνατό της, οι κωνικές τομές αγνοήθηκαν μέχρι την αρχή του 17ου αιώνα όταν οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι πολλά φυσικά φαινόμενα, όπως οι τροχιές πλανητών, περιγραφόταν με τον καλύτερο τρόπο με τις καμπύλες που προκύπτουν από κωνικές τομές.
Ο Θέων, ο πατέρας της Υπατίας, αναθεώρησε και εξέλιξε τα Στοιχεία της γεωμετρίας του Ευκλείδη και είναι η δική του έκδοση που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα. Πιθανότατα η Υπατία εργάσθηκε μαζί του σε αυτή την αναθεώρηση. Αργότερα έγραψε μαζί του τουλάχιστον μία διατριβή για τον Ευκλείδη. Η Υπατία επίσης έγραψε τουλάχιστον ένα βιβλίο από την εργασία του Θέωνα για τον Πτολεμαίο. Ο Πτολεμαίος είχε συστηματοποιήσει όλη τη σύγχρονη μαθηματική και αστρονομική γνώση σε ένα έργο 13 βιβλίων, το οποίο μετριόφρονα ονόμασε Μαθηματική Πραγματεία. Άραβες Σχολαστικιστές το μετονόμασαν σε Almagest (‘Μέγα Βιβλίο»). Το σύστημα του Πτολεμαίου παρέμεινε το κυρίαρχο αστρονομικό έργο μέχρι τον Κοπέρνικο τον 16ο αιώνα. Οι πίνακες της Υπατίας για τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων, ο Αστρονομικός Κανών, ίσως ήταν μέρος των σχολίων του Θέωνα στον Πτολεμαίο, ή ήταν ξεχωριστό έργο.
Εκτός από τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά, η Υπατία είχε ενδιαφέρον για τη μηχανική και την πρακτική τεχνολογία. Τα γράμματα του Συνέσιου περιέχουν σχέδια για αρκετά επιστημονικά όργανα περιλαμβάνοντας έναν αστρολάβο (Ο αστρολάβος χρησιμοποιούταν για τη μέτρηση των θέσεων του άστρων, πλανητών και του ήλιου και για τον υπολογισμό της ώρας και του ανερχόμενου ζωδίου του ζωδιακού).
Η Υπατία ανέπτυξε ακόμα μια συσκευή για τη διύλιση του νερού, ένα όργανο για τη μέτρηση της στάθμης του νερού και ένα διαβαθμισμένο υδρόμετρο από μπρούτζο για τη μέτρηση της ειδικής βαρύτητας (πυκνότητας) ενός υγρού.
Η Υπατία ήταν ο τελευταίος παγανιστής επιστήμονας του δυτικού κόσμου και ο θάνατός της συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και αφού από τότε δεν υπήρξαν σημαντικές πρόοδοι στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη φυσική σε όλο τη Δύση για άλλα 1000 χρόνια, η Υπατία έγινε σύμβολο του τέλους της αρχαίας επιστήμης. Μετά την Υπατία ήρθε το χάος και ο βαρβαρισμός των Σκοτεινών Χρόνων.
Αρκετοί συγγραφείς μνημονεύουν τις διδασκαλίες της Υπατίας σαν Χριστιανικές στο πνεύμα. Πραγματικά, η Υπατία αφαίρεσε το πέπλο μυστηρίου με το οποίο είχε καλυφθεί αυτή η νέα θρησκεία, συζητώντας με τέτοια ευκρίνεια για τις πιο πολύπλοκες αρχές της ώστε πολλοί νεοφώτιστοι στη Χριστιανική πίστη εγκατέλειψαν το Χριστιανισμό για να γίνουν μαθητές της. Η Υπατία αποδείκνυε λογικά την παγανιστική καταγωγή της Χριστιανικής πίστης, αλλά και εξέθετε τα υποτιθέμενα θαύματα που οι Χριστιανοί πρόβαλαν σαν σημάδια «θείας προτίμησης», αναλύοντας τους φυσικούς νόμους που διέπουν τα φαινόμενα.
Εντούτοις, μεταξύ των μαθητών που δίδαξε στην Αλεξάνδρεια υπήρξαν πολλοί προεξέχοντες Χριστιανοί. Ένας από τους διασημότερους είναι ο Συνέσιος ο Κυρηναίος που επρόκειτο αργότερα να γίνει επίσκοπος Πτολεμαίδος. Πολλές από τις επιστολές που ο Συνέσιος έγραψε στην Υπατία έχουν συντηρηθεί και βλέπουμε κάποιες απο αυτές που γέμιζαν από θαυμασμό και σεβασμό για τις διδακτικές και επιστημονικές ικανότητες της Υπατίας.
Το 412 μ.χ ο Κύριλλος έγινε Επίσκοπος της Αλεξάνδρειας. Ρωμαίος δε έπαρχος της Αλεξάνδρειας ήταν ο Ορέστης. Ο Κύριλλος και ο Ορέστης ήταν σφοδροί πολιτικοί ανταγωνιστές. Η εκκλησία και το κράτος πάλεψαν για τον έλεγχο. Η Υπατία ήταν φίλη του Ορέστη και αυτό, μαζί με την προκατάληψη των Χριστιανών που θεωρούσαν τις φιλοσοφικές απόψεις της, ειδωλολατρικές, συνετέλεσαν ώστε η Υπατία να γίνει το σημείο εστίασης των ταραχών μεταξύ των Χριστιανών και των μη-Χριστιανών.
Η δράση της θεωρήθηκε επικίνδυνη για την εξάπλωση του Χριστιανισμού, σταδιακά καλλιεργήθηκε κλίμα εναντίον της που οδήγησε στη βίαιη δολοφονία της από τον όχλο ή από ομάδες φανατικών μοναχών. Το μανιασμένο πλήθος την ξεγύμνωσε και τη πετροβόλησε μέχρι θανάτου, στη συνέχεια το πτώμα της διαμελίστηκε και κάηκε στη πυρά. Ηθικός αυτουργός θεωρήθηκε ο επίσκοπος της Αλεξάνδρειας, Κύριλλος, ο οποίος είχε έρθει σε μεγάλη αντίθεση με τον Ρωμαίο Κυβερνήτη της Αιγύπτου και φιλικά διακείμενου προς την Υπατία, Ορέστη.
«Η Υπατία ήταν ένα πρόσωπο που χώριζε την κοινωνία σε δύο μέρη:
αυτούς που την θεωρούσαν θαύμα του φωτός
και αυτούς που την έβλεπαν σαν απόστολο του σκότους.»
(Elbert Hunnard)
Ο φόνος της Υπατίας περιγράφεται στα γραπτά του χριστιανού ιστορικού του 5ου αιώνα Σωκράτη του Σχολαστικού ως εξής σε μετάφραση: «Όλοι οι άνθρωποι την σεβόταν και την θαύμαζαν για την απλή ταπεινοφροσύνη του μυαλού της. Ωστόσο, πολλοί με πείσμα την ζήλευαν και επειδή συχνά συναντούσε και είχε μεγάλη οικειότητα με τον Ορέστη, ο λαός την κατηγόρησε ότι αυτή ήταν η αιτία που ο Επίσκοπος και ο Ορέστης δεν γινόταν φίλοι. Με λίγα λόγια, ορισμένοι πεισματάρηδες και απερίσκεπτοι κοκορόμυαλοι με υποκινητή και αρχηγό τους τον Πέτρο, έναν οπαδό αυτής της Εκκλησίας, παρακολουθούσαν αυτή τη γυναίκα να επιστρέφει σπίτι της γυρνώντας από κάπου. Την κατέβασαν με τη βία από την άμαξά της, την μετέφεραν στην Εκκλησία που ονομαζόταν Caesarium, την γύμνωσαν εντελώς, της έσκισαν το δέρμα και έκοψαν τις σάρκες του σώματός της με κοφτερά κοχύλια μέχρι που ξεψύχησε, διαμέλισαν το σώμα της, έφεραν τα μέλη της σε ένα μέρος που ονομαζόταν Κίναρον και τα έκαψαν.»

Βασικές αρχές του επικούρειου τρόπου ζωής από την Ζαν Ντ' Άρκ (πρόεδρο της ΛΟΓ)

Επικούρειε Πέπο καλησπέρα, με τον α' η τον β' τρόπο μας έχεις κάνει κι εμάς Επικούρειους. άρχισα λοιπόν να ψάχνω πληροφορίες για τον Επίκουρο, ανάμεσα στα πολλά που βρήκα είναι και το πιο κάτω κείμενο. Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον και να το αναρτήσετε, επίσης ελπίζω να το διαβάσει το φιλαράκι μας ο Αρκάς. 
Αγαπητή και αξιολάτρευτη Ζαν Ντ' Άρκ σε καλησπερίζω κι εγώ από τη συνοικία των Θεών, πότε με το καλό θα έρθεις; έχουμε να δούμε κάποιες αξιόλογες παραστάσεις. Φυσικά και έχει ενδιαφέρον, είναι δυνατόν εγώ ένας Επικούρειος να μην το έβρισκα σημαντικό; Εννοείται πως θα το μελετήσει και ο Αρκάς ο οποίος τελευταία με εκπλήσσει ευχάριστα. Επίσης σε 10 μέρες περίπου ξεκινάει την διαδικασία για το τρίτο στάδιο των εξετάσεων για την ΥΠΑ και θα πρέπει να του στείλουμε θετική ενέργεια προκειμένου να τα καταφέρει. 
Φίλες και Φίλοι μια μικρή δημιουργική ομάδα προσπαθεί να σας κοινωνεί άρθρα που κατά την άποψη των ανιχνευτών έχουν κάποιο ενδιαφέρον. Ελπίζουμε πως αυτό συμβαίνει, αν όχι με όλους τους επισκέπτες, τουλάχιστον με τους πιο πολλούς. Η ανταπόκριση μέχρι στιγμής είναι θετικότατη. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος. Προεδρίνα σ' ευχαριστώ.


Ο Αρκάς με την προεδρίνα.
Πρακτική Φιλοσοφία: Πρέπει να ασχολείται κανείς και να φιλοσοφεί με τα ζητήματα και τις ανάγκες της ζωής και όχι να χάνεται σε περιθωριακά ζητήματα με άγονες συζητήσεις και διαλεκτικά τεχνάσματα.

Λιτός τρόπος ζωής: Ο Επίκουρος συνιστούσε ένα λιτό φιλοσοφημένο τρόπο ζωής με γνώμονα τη σωφροσύνη.Υποστήριζε ότι ο απλός τρόπος ζωής, χωρίς πολυτέλειες, βοηθά την υγεία και κάνει τον άνθρωπο ικανό να ανταπεξέρχεται με επιτυχία στις ενασχολήσεις της ζωής. Πρόσθετε όμως ότι και η λιτότητα έχει όρια. Όποιος το παραβλέπει παθαίνει κάτι αντίστοιχο με εκείνον που δεν βάζει φραγμό στις επιθυμίες του.
Αυτάρκεια, ολιγάρκεια: Σύμφωνα με τον Επίκουρο, πραγματικός πλούτος είναι το να αρκείται κανείς στα λίγα. Το λίγο ποτέ δεν λείπει συνήθιζε να λέγει. Η αυτάρκεια είναι ο μεγαλύτερος πλούτος και ο πολυτιμότερος καρπός της είναι η ελευθερία. Το να αρκείται κανείς σε αυτά που έχει είναι πολύ σπουδαίο αγαθό. Όχι γιατί πρέπει να περιορίζεται κανείς σώνει και καλά στα λίγα, αλλά να αρκείται στα λίγα, όταν λείπουν τα πολλά.

Οι αρετές παράγουν ηδονή. Το βασικό δόγμα του Επίκουρου είναι ότι η ενάρετη ζωή παράγει τη μεγαλύτερη δυνατή ευχαρίστηση και αυτός είναι ο λόγος που θα πρέπει να είμαστε ενάρετοι. Ο συνδυασμός ευτυχίας και αρετών συνιστά την αρχαιοελληνική ευδαιμονία. Αυτήν κατά τον Επίκουρο δεν τη φέρνουν τα μεγάλα πλούτη, ούτε η πληθωρική δραστηριότητα, ούτε οι εξουσίες, ούτε η ισχύς, αλλά η αλυπία, η πραότητα των συναισθημάτων και η ψυχική διάθεση που αναγνωρίζει τα όρια που έχει θέση η φύση.
Υπέρτατο αγαθό η φιλία: Απ’ όλα τα αγαθά που παρέχει η σοφία, το μέγιστο είναι η απόκτηση φίλων. Δεν έχουμε ανάγκη τόσο από τη βοήθεια φίλων, όσο από την πίστη ότι θα μας προσφέρουν βοήθεια. Κατά τον Επίκουρο, φίλος δεν είναι, ούτε όποιος επιδιώκει διαρκώς το όφελος από μια φιλία, ούτε εκείνος που ποτέ δεν συνδέει το όφελος με τη φιλία.
«Λάθε βιώσας». Ο Επίκουρος συνιστούσε την αποφυγή ανάμειξης στην πολιτική και τα δημόσια πράγματα. Προέτρεπε την αποφυγή μωρών επιδιώξεων, πράξεων που προκαλούν αντίδραση, ταράζουν τη γαλήνη του μυαλού και κατεβάζουν τον άνθρωπο στο επίπεδο των αφώτιστων και των χυδαίων. Υποστήριζε ότι δίπλα στους απατεώνες που ανεβαίνουν στην εξουσία οι πιο ευγενικοί και ευαίσθητοι δεν έχουν θέση, Διακήρυττε: «Αν θες να σώσεις τη γαλήνη και τον ανθρωπισμό σου στάσου μακριά. Κάνε τη δική σου πολιτεία, που θα σου δίνει όσα η επίσημη δεν μπορεί».
πηγή: wordpress.com 

Περί Ευδαιμονίας από την Πρόεδρο της ΛΟΓ ΔΙΟΤΙΜΑ [ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΝΤΑΚΟΥΛΑ]

Φίλες και Φίλοι το σημερινό θέμα ανάρτησης που επέλεξε η ''ισοβίτισσα'' πρόεδρος της ΛΟΓ αφορά την ευδαιμονία και πως μπορούμε να την αποκτήσουμε. Ευχαριστούμε την πρόεδρό μας που επιτέλους ξανά-άρχισε την δραστηριότητα όπως τότε το καλό καιρό της χρυσής εποχής.
Στη φωτογραφία η Ζαν Ντ' Άρκ με τον καλό της.

Κοινός παρανομαστής όλων των ελληνιστικών σχολών – συμπεριλαμβανομένης και της αριστοτελικής – είναι η αναγνώριση της επίγειας προσωπικής ευδαιμονίας ως υπέρτατου αγαθού ή τέλους (τέλος = ο σκοπός για τον όποιον κάθε τι άλλο αποτελεί μέσον).

Όλη η μετα-πλατωνική ηθική φιλοσοφία των Ελλήνων είναι ευδαιμονιστική. Αν κάποιος είναι ευδαίμων, αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στον δικό του έλλογο νου, και όχι σε Εξωτερικές περιστάσεις. Οι Στωικοί φρονούν ότι οφείλεται ΝΟΝΟ στον έλλογο νου. Γι αυτό και λέγεται ΕΥΔΑΙΜΩΝ: το θεϊκό στοιχείο (Ο ΔΑΙΜΩΝ) εντος του, δηλ ο νους .
Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ σημασία των λέξεων ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟ (ταυτισμένη με την καλοζωία) είναι αποπροσανατολιστική. Ευδαιμονία σημαίνει το να είναι κανείς πλήρως ικανοποιημένος απ τη ζωή χάρη στης δικές του ΑΡΕΤΕΣ. Οι Στωικοί ορίζουν την ευδαιμονία αντικειμενικά με δυο λέξεις: εύροια = αρμονική ροή βίου. Ενώ η ευτυχία -όπως την εννοούμε σήμερα, έχει εφήμερο ή φευγαλέο χαρακτήρα, καθώς εξαρτάται από εξωτερικές περιστάσεις και έχει να κάνει με ικανοποίηση επιθυμιών και με έντονα θετικά συναισθήματα, η ευδαιμονία έχει χαρακτήρα διαρκείας, θεμελιωμένη καθώς είναι στην προσωπικότητα και στις αρετές του ατόμου ίδια η λέξη όπως είδαμε παραπέμπει στην προσωπικότητα του ατόμου.
Και πάλι ο Επικούρειος και ο Στωικός από διαφορετική σκοπιά – αναγνωρίζουν ως πρωταρχικό τον ρόλο των 4 θεμελιωδών αρετών ΦΡΟΝΗΣΗ, ΑΝΔΡΕΙΑ, ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ , ΔΙΚΑΙΣΥΝΗ, για την κατάκτηση της ευδαιμονίας.
Αντίθετα οι χριστιανοί, ξένοι προς την λογική της ελληνικής ευδαιμονίας, θεωρώντας ως υπέρτατο σκοπό την επιβράβευση από τον θεό, αντικατέστησαν τις 4 θεμελιώδεις αρετές με ένα δικό τους τρίπτυχο αρετών – ΠΙΣΤΗ, ΕΛΠΙΣ, ΑΓΑΠΗ, εκ των οποίων οι δυο πρώτες είναι ολωσδιόλου ασύμβατες με τις ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ.
Το ολέθριο λάθος των ανθρώπων, η πηγή κάθε απογοήτευσης είναι ότι εκτιμούν περισσότερο ότι δεν ελέγχουν. Το ότι ο Στωικός δεν πρέπει να επηρεάζεται συναισθηματικά δεν σημαίνει ότι απέχει από την δράση, πολιτική και άλλη, ακριβώς διότι δεν είναι ακοινώνητος. Αυτό διαφοροποιεί πλήρως τον στωικισμό από τις ανατολίτικες (βουδιστικές) κτλ προσεγγίσεις, την ανατολίτικη πυρολατρεία και τον αναχωρητισμό. Ο Στωικός στην καθημερινή του ζωή θα επιλέγει τα καθήκοντα και θα επιτελεί κατορθώματα.
Μάρκος Αυρήλιος, "ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ", εκδόσεις "Θύραθεν"

Όταν η Ζαν Ντ' Άρκ - Διοτίμα συνάντησε τον Μαχάτμα Γκάντι.

Mr Pepo καλησπέρα, από το διαδίκτυο αλίευσα την πιο κάτω ιστορία και σας τη στέλνω. Επίσης σας έχω στείλει κι άλλα κείμενα για ανάρτηση, δεν λέω καλό παιδί και φοβερός μαθητής ο Αρκάς αλλά να μην ξεχνάει πως έχει να κάνει με την ισόβια! πρόεδρο της ΛΟΓ ως εκ τούτου, στο τέλος του μήνα θα κάνουμε τη σούμα για το ποιος έστειλα τα ποιο πολλά και ενδιαφέροντα άρθρα για ανάρτηση. Σας χαιρετώ από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και από την ελκυστική πόλη των Τρικάλων η ισοβίτισσα!! πρόεδρος Ζαν Ντ' Άρκ η νεώτερη, κατα κόσμον Κωνσταντίνα Ντάκουλα.

Όταν ο Γκάντι μελετούσε νομικά στο Πανεπιστημίου του Λονδίνου είχε έναν καθηγητή του οποίου το επίθετο ήταν Mr. Peters και ο οποίος δεν τον συμπαθούσε καθόλου. Κάποια μέρα, ο Mr. Peters κατά τη διάρκεια τού μεσημεριανού γεύματος, καθόταν στο εστιατόριο του Πανεπιστημίου, όταν ο Γκάντι πήγε με τον δίσκο του και κάθισε δίπλα του. Σοβαρά ενοχλημένος ο υπερόπτης καθηγητής του είπε: «Κύριε Γκάντι, δεν γνωρίζετε ότι ένα γουρούνι και ένα περιστέρι δεν κάθονται μαζί κατά τη διάρκεια του φαγητού τους;» Η απάντηση του Γκάντι ήταν: «Μην ενοχλείστε κ. καθηγητά, θα πετάξω παραπέρα» και λέγοντας αυτά πήγε και κάθισε σ’ ένα άλλο τραπέζι. Ο νεαρός Μαχάτμα Γκάντι Ο νεαρός Μαχάτμα Γκάντι Πράσινος από τα νεύρα του ο Mr. Peters θέλησε να πάρει την ρεβάνς στις επόμενες εξετάσεις, αλλά ο φοιτητής του απαντούσε ορθότατα σε όλες τις ερωτήσεις. Τότε ο Mr. Peters του έθεσε την εξής ερώτηση: «Κύριε Γκάντι, τι θα κάνατε αν περπατώντας στον δρόμο βρίσκατε ένα πακέτο γεμάτο σοφία και ένα άλλο γεμάτο χρήματα; Ποιο από τα δύο θα παίρνατε;» Χωρίς να πολυσκεφτεί ο Γκάντι τού απάντησε: «Σίγουρα το πακέτο με τα χρήματα». Τότε ο Mr. Peters μ’ ένα χαμόγελο γεμάτο ειρωνεία του είπε: «Αν ήμουν στην θέση σας θα έπαιρνα αυτό με την σοφία, δεν νομίζετε;» Ο Γκάντι του απάντησε με απάθεια: «Ο καθένας παίρνει αυτό που του λείπει.» Ο Mr. Peters ήδη υστερικός από την απάντηση του φοιτητή του έγραψε στην κόλλα τού διαγωνίσματος «Ηλίθιος» και την έδωσε στον Γκάντι. Ο Γκάντι πήρε την κόλλα τού διαγωνίσματος και κάθισε κάτω. Μερικά λεπτά αργότερα πάει στον καθηγητή του και του λέει: «Mr. Peters, υπογράψατε το γραπτό μου, αλλά ξεχάσατε να το βαθμολογήσετε»....
Διαβάστε όλο το άρθρο:
http://www.mixanitouxronou.