Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

27.1.16

ΕΛΙΣΑΒΕΤ Α' ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ένα παράδειγμα προς μίμηση για την πατρίδα της.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, αφορμή για να σας παρουσιάσω το πιο κάτω άρθρο το οποίο δανείστηκα από ''τη μηχανή του χρόνου'' ήταν η κ. ΕΥΘΥΜΙΟΥ η Ιστορικός, ανάμεσα στα πολλά που μας μαθαίνει κάθε φορά εντυπωσιάσθηκα από τα λεγόμενά της για την ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ αυτόματα έκανα τη σύγκριση με το δικό μας πολιτικό προσωπικό και απογοητεύτηκα, τώρα κατάλαβα γιατί οι Άγγλοι λατρεύουν την ΕΛΙΣΑΒΕΤ Α' και κατ' επέκταση τον θεσμό της βασιλείας γιατί αυτοί είχαν Άγγλους βασιλείς ενώ εμείς είχαμε πότε Γερμανούς και πότε Άγγλους που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η αυλή τους και και η χώρα προέλευσής στους. Αξίζει τον κόπο τις επόμενες 4 Δευτέρες να ρθείτε στο Μέγαρο Μουσικής για ν' ακούσετε αυτή την καταπληκτική Ιστορικό που για τρεις ώρες δίνει μια μοναδική παράσταση όπου μας παίρνει από το χέρι και μας ταξιδεύει στα δύσβατα μονοπάτια της Ιστορίας, ειλικρινά είναι μια ορχήστρα μόνη της, θα σας πω μόνο τούτο στη χθεσινή ομιλία είχα τη χαρά να έχω μαζί μου και δυο υπέροχα πλάσματα την Διώνη, και την Άλκηστη που αντίστοιχα είναι  η πρώτη δασκάλα και η δεύτερη στο δεύτερο έτος της Ψυχολογίας, τα κορίτσια στο τέλος ήταν κατενθουσιασμένη, η δε Διώνη το σκέφτεται πάρα πολύ να ξεκινήσει μια νέα καριέρα αυτή της Ιστορικού!!!!!!!! Απ' αυτό και μόνο μπορείτε να καταλάβετε το πόσο σημαντικά ήταν αυτά που άκουσαν και το πόσο καλή ήταν η κ. Ευθυμίου στην παρουσίαση της. Ελπίζω την επόμενη φορά να έρθουν ακόμα πιο πολλοί φίλοι και κυρίως να έρθουν νέα παιδιά. Άυριο θα σας παρουσιάσω τον Λούθηρο, στην συνέχεια τον Καλβίνο, Γιαν Χους, Tζον Ουίκλιθ, Ουλριχ Ζβιγγλιος και Τζιρόναμο Σαβαναρόλα. Μας εόπε επίσης πάρα πολλά για τους Προτεστάντες και τις διάφορα παρακλάδια του Προτεσταντισμού, για του Κουακέρους, για τους Μεθοδιστές, για τους Mαρωνίτες κ.α. 

Ελισάβετ, η «παρθένα Βασίλισσα» που κακοποιήθηκε σεξουαλικά. Αυτή ανέδειξε τον Σαίξπηρ και μεγάλωσε την Αγγλία. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά έζησε πολλές «περιπέτειες» Γουόλτερ Ράλι, Ελισάβετ, Κάθριν Παρ, Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, Τόμας Σίμουρ bess Η Βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας ανέβηκε στον θρόνο το 1558, σε ηλικία 25 ετών. Βασίλευσε για 45 χρόνια και άφησε πίσω της μία τεράστια αυτοκρατορία στην ακμή της. Έμεινε γνωστή ως η «Παρθένα Βασίλισσα», που απαρνήθηκε το γάμο για να αφοσιωθεί εξ' ολοκλήρου στη διακυβέρνηση της χώρας. Ήταν δίκαιη με τους υπηκόους της και αδίστακτη με τους εχθρούς της. Έδωσε τέλος στις θρησκευτικές διαμάχες που είχαν ρημάξει την Αγγλία τις προηγούμενες δεκαετίες και έσωσε τη διαλυμένη οικονομία της χώρας. Ανέπτυξε τις τέχνες και τον πολιτισμό με «αγαπημένο της παιδί», τον συγγραφέα Γουίλιαμ Σαίξπηρ. Ήταν μία πολιτική και στρατηγική ιδιοφυία και η περίοδος βασιλείας της ονομάστηκε «Χρυσός Αιώνας». Η σεξουαλική κακοποίηση Η Ελισάβετ γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου του 1533. Ήταν κόρη του Βασιλιά Ερρίκου του 8ου και της δεύτερης συζύγου του, Αν Μπολίν. Όταν ήταν 3 χρόνων, ο Ερρίκος εκτέλεσε τη μητέρα της για να παντρευτεί για τρίτη φορά και να αποκτήσει τον πολυπόθητο αρσενικό διάδοχο. Ο αριστοκράτης πατριός της συνήθιζε να την γαργαλάει. Το παιχνίδι όμως, δεν ήταν τόσο αθώο και τελικά του στοίχισε το κεφάλι. Η έκτη και τελευταία σύζυγος του Ερρίκου ήταν η Κάθριν Παρ, που αποκατέστησε τις σχέσεις της Ελισάβετ με τον πατέρα της. Μετά τον θάνατο του Ερρίκου το 1547, η Παρ παντρεύτηκε τον αριστοκράτη Τόμας Σίμορ και ανέλαβε την κηδεμονία της 14χρονης Ελισάβετ. 
Η όμορφη, κοκκινομάλλα Ελισάβετ ήταν η αδυναμία του Σίμορ. Ο μεσήλικας άντρας περνούσε πολύ χρόνο με την έφηβη, παίζοντας φαινομενικά αθώα παιχνίδια. Ο Σίμορ έμπαινε στο δωμάτιο της πριγκίπισσας όταν ντυνόταν και τη γαργαλούσε μέχρι να εξαντληθούν και οι δύο. Άλλες φορές της «τις έβρεχε» στον πισινό. Η νεαρή δεν αντιδρούσε, γιατί κολακευόταν από την προσοχή του μεγαλύτερου άντρα. Μερικές φορές συμμετείχε και η Παρ στα παιχνίδια και κρατούσε την Ελισάβετ στο έδαφος, όσο ο Σίμορ τη γαργαλούσε. Μια μέρα ο Σίμορ έσκισε το μαύρο φόρεμα της πριγκίπισσας και την άφησε με τα εσώρουχά της. Οι φήμες έλεγαν ότι η Παρ τους έπιασε λίγο μετά, όταν η ημίγυμνη Ελισάβετ βρισκόταν στην αγκαλιά του Σίμορ. Ήταν το τέλος των «αθώων» παιχνιδιών. Τον Μάιο του 1548 η Παρ έστειλε την Ελισάβετ να μείνει με το δάσκαλό της. Ο Σίμορ αποκεφαλίστηκε ένα χρόνο μετά, γιατί σχεδίαζε να παντρευτεί την Ελισάβετ και να πάρει τον θρόνο της Αγγλίας. Τα «αθώα» παιχνίδια του στοίχισαν το κεφάλι. Ο έρωτας της «Παρθένας» Βασίλισσας Ρόμπερτ Ντάντλι Η Ελισάβετ έμεινε γνωστή ως η «Παρθένα Βασίλισσα», εξαιτίας της απόφασής της να μην παντρευτεί ποτέ. Όμως λίγοι πίστευαν ότι ήταν πραγματικά «αμόλυντη». Οι φήμες οργίαζαν από την εποχή της ακόμα. Περιέγραφαν ερωτικά ειδύλλια με κάθε λογής αυλικούς, ευγενείς και μη. Το γνωστότερο αφορούσε τον Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, φίλο της Ελισάβετ από την παιδική της ηλικία.
Κατέφθαναν δεκάδες μνηστήρες απ΄ όλη την Ευρώπη, που ζητούσαν το χέρι της αγγλίδας Βασίλισσας. 

Η Ελισάβετ αδιαφορούσε πλήρως. Ήθελε μόνο έναν άντρα, τον Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, αλλά δεν μπορούσε να τον έχει γιατί ήταν ήδη παντρεμένος. Όμως, η σύζυγός του ήταν βαριά άρρωστη και η βασίλισσα ήλπιζε ότι θα μπορούσαν να παντρευτούν μετά τον θάνατό της. Το ερωτικό ειδύλλιο έληξε άδοξα. Ο Ντάντλεϊ έμεινε χήρος το 1560, αλλά ήταν αργά. Οι βασιλικοί σύμβουλοι έπεισαν την Ελισάβετ ότι ο γάμος με τον κατώτερο ευγενή δε θα προσέφερε καμία βοήθεια στην Αγγλία. Ο γάμος της έπρεπε να είναι πολιτική συμμαχία κι όχι νεανική παρόρμηση. Η Ελισάβετ υπάκουσε. Δεν παντρεύτηκε τον Ντάντλεϊ, αλλά ούτε και κανέναν άλλο. Όπως έλεγε: «Παντρεύτηκα την Αγγλία και σύζυγός μου είναι ο λαός μου». Βασιλικό κόρτε Η Ελισάβετ μπορεί να απέρριπτε τους επίσημους μνηστήρες της, αλλά αποζητούσε το αντρικό ενδιαφέρον στην αυλή της. Ένας σίγουρος τρόπος να αποκτήσει εξουσία ένας αυλικός ήταν μέσω του φλερτ με τη βασίλισσα. Η ιδέα δεν άργησε να εξαπλωθεί. Η αυλή της Ελισάβετ γέμισε με όμορφους νεαρούς, αλλά και γοητευτικούς άντρες πιο προχωρημένης ηλικίας, που γέμιζαν τη βασίλισσα με κομπλιμέντα. Δικαίωμα στους γοητευτικούς αυλικούς είχε μόνο η Ελισάβετ. Βαριά τιμωρία περίμενε οποιαδήποτε δεσποσύνη είχε το θράσος να αγαπήσει κάποιον απ' τους θαυμαστές της. Ένας από αυτούς ήταν ο Σερ Γουόλτερ Ράλι που παντρεύτηκε την αγαπημένη του, χωρίς να πάρει άδεια από την Ελισάβετ. 

Ο αυλικός που πλήγωσε τη βασίλισσα Σερ Γουόλτερ Ράλι ήταν εξερευνητής του «Νέου Κόσμου». Ήταν αρρενωπός, πολυταξιδεμένος και γοήτευσε τη βασίλισσα με τις περιπετειώδεις ιστορίες του. Κατάφερε να αποκομίσει μέχρι και τίτλο ευγενείας, ικανοποιώντας την ωραιοπάθεια της Ελισάβετ. Όλα έβαιναν καλώς μέχρι τη στιγμή που η Ελισάβετ έμαθε ότι ο αγαπημένος της ακόλουθος παντρεύτηκε κρυφά μία από τις κυρίες της αυλής. «Η κόλαση δεν έχει οργή όμοια με αυτή της περιφρονημένης γυναίκας», γράφει ο Σαίξπηρ και πόσο μάλλον αν αυτή η γυναίκα μπορεί με ένα νεύμα της να διατάξει το θάνατό κάθε υπηκόου της. Οι νιόπαντροι κατέληξαν να κάνουν μήνα του μέλιτος στις φυλακές του Πύργου του Λονδίνου μέχρι τη συγχώρεσή τους, μερικούς μήνες αργότερα. Οι παραξενιές της Ελισάβετ δεν στιγμάτισαν την ένδοξη πορεία της. Είναι απ' τις λίγες γυναίκες πολιτικούς που κατάφερε να μείνει στην ιστορία για τα κατορθώματά της και όχι για τις ερωτικές της περιπέτειες. Πέθανε στις 24 Μαρτίου του 1603 σε ηλικία 69 ετών. Δεν άφησε φυσικούς απογόνους και στον θρόνο τη διαδέχτηκε ο Ιάκωβος 1ος, Βασιλιάς της Σκωτίας....
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/elisavet-i-parthena-vasilissa-pou-kakopiithike-sexoualika-afti-anedixe-ton-sexpir-ke-megalose-tin-anglia-den-pantreftike-pote-alla-ezise-polles-peripeties/

22.1.16

Αγαπητέ Φιλοκτήτη Χρόνια Καλά! Είθε ο Θεός να σ' αξιώσει να καμαρώνεις τα εγγονάκια σου για πολλά ακόμα χρόνια.

22/01/2016 Ευχάριστα και Δυσάρεστα!!!!!!!!!!!!!
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες αυτού του ιστολογίου σας καλησπερίζω και σας παρακαλώ να προσέχετε τα μάτια σας σαν τα μάτια σας!!!!!!! Θα ξεκινήσω τη σημερινή ανάρτηση από την ευχάριστη έκπληξη που ετοιμάσαμε -ως ΟΚΡΑ πάντα!!!- στον εξαίρετο φίλο μας που τελευταία ακούει στο πολύ ωραίο και πολύ Ελληνικό όνομα ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ B'oο α-σοφός Γεώργιος ο γραφειοκράτης της παρέας ο οποίος έχει στα κιτάπια του όλα τα στοιχεία  των μελών, που σημαίνει πως γνωρίζει το πότε γεννήθηκε το κάθε μέλος, γνώριζε φυσικά και την ημερομηνία που ο Φιλοκτήτης θα άφηνε πίσω του το 69το έτος και θα πήδαγε στο 70το!!!!!! αυτό θα συμβεί κανονικά αύριο αλλά επειδή αυτό δεν βόλευε αποφασίσαμε να τον γιορτάσουμε σήμερα. Ο α-σοφός Γεώργιος ως πρώην αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων έδωσε εντολή στον υφιστάμενό του υπαξιωματικό Επικούρειο Πέπο ο οποίος ως εκτελεστικός βραχίονας της ΟΚΡΑ ανέλαβε να υλοποίηση το όλο concept που έλεγαν και οι αρχαίοι!!!!!!!!!! 


Ο Επικούρειος Πέπος επικοινώνησε με κάποιους κοινούς φίλους και με την μικρή κόρη του Φιλοκτήτη την Μαριάννα η οποία ανταποκρίθηκε αμέσως και υιοθέτησε την πρότασή μας που ήταν η εξής. Η Μαριάννα όταν θα έφθανε στο Μουσείο Ακρόπολης, εκεί ήταν το ραντεβού μας, θα περίμενε στην είσοδο του καφέ έως ότου την καλέσω εγώ να έρθει κοντά μας, Εντωμεταξύ εγώ είχα πάει πολύ πιο νωρίς για να μιλήσω με τον υπεύθυνο του Μουσείου ώστε να μας επιτρέψει ν' ανάψουμε το κεράκι στην πάστα τούρτα, για όσους δεν το γνωρίζουν αυτό απαγορεύεται στον χώρο του Μουσείου, και για να βρούμε κάποιο τραπέζι κοντά στην τζαμαρία για να μπορούμε να βλέπουμε τον Παρθενώνα γιατί όπως θα διαβάσετε και πιο κάτω εκεί ήταν όλο το μυστικό της επιτυχίας μας. Όταν λοιπόν θα ήμασταν όλοι οι άλλοι παρόντες θα ζητούσα εγώ, ο Επίκουρος, να κλείσουν τα μάτια τους για δυο λεπτά οι: ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ, ΑΡΚΑΣ, ΠΑΤΕΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΣΟΦΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ και όταν θα τα άνοιγαν να περιέγραφαν ποια ήταν η πρώτη εικόνα που θ' αντίκριζαν για να δούμε αν όλοι έβλεπαν την ίδια εικόνα, τους είπα τάχαμου πως αυτό είναι ένα τεστ για την όραση που εφαρμόζει ο κορυφαίος οφθαλμίατρος ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΑΦΕΊΡΗΣ οι φίλοι μου το πίστεψαν και όταν τους το ζήτησα χωρίς ζαβολιές έκλεισαν τα μάτια τους. 

Εγώ με την βοήθεια της καταληκτικής Ελένης του Μουσείου είχαμε ετοιμάσει την πάστα-τούρτα με το κεράκι πάνω που είχε φέρει η Μαριάννα, κάλεσα την Μαριάννα να πάρει την πάστα-τούρτα από την Ελένη του Μουσείου -ΕΛΕΝΗ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΡΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ- και μαζί πήγαμε στο τραπέζι όπου τα παλικάρια είχαν ακόμα κλειστά τα μάτια τους κάθισε η Μαριάννα απέναντι από τον πατέρα της με πλάτη προς τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ βάλαμε την πάστα-τούρτα προς την πλευρά του ΦΙΛΟΚΤΗΤΗ ανάψαμε το κεράκι και αμέσως μετά τους ζήτησα ν' ανοίξουν τα μάτια τους και ταυτόχρονα αρχίσαμε το τραγουδάκι των γενεθλίων!!!!!!!!!!!!! Το τι ακολούθησε το αφήνω σε σας, δώστε στη φαντασία σας φτερά και αφήστε την να σας περιγράψει την έκπληξη του φίλο μας του Φιλοκτήτη. 
Στη συνέχεια για περίπου ένα τρίωρο είχαμε μια καταπληκτική κουβέντα για πολλά και διάφορα. Κάπως έτσι τελείωσε το μισό της ημέρας δηλαδή το χαρούμενο κομμάτι γιατί η συνέχεια έκρυβε για τον Εποκούρειο Πέπο δυσάρεστα νέα.
Φιλοκτήτη Χρόνια Καλά και Καλή Υγεία από καρδιάς, με αγάπη ο Επικούρειος Πέπος. Αριστερά μια πολύ ωραία εικόνα όπου η κόρη συνομιλεί με τον πατέρα της που ειρήσθω εν παρόδω να σας πώ είναι ο άνθρωπος που ενσαρκώνει την έννοια του εθελοντισμού. Επίσης να ευχαριστήσω τον Αρκά που είχε την καλοσύνη να παραυρεθεί σ' αυτή τη συνάντηση ως εκπρόσωπος της νέας γεννιάς, και φυσικά τους δυο Γιώργηδες. Ντόμους Αρίγκατο φίλοι μου. Υ.Γ. κ. Μαίρη πολύ θα ήθελα να ήσασταν κι εσείς εκεί, ο Mr Alex δεν μπόρεσε να παραβρεθεί λόγω Καλειδοσκοπίου.
ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΟΦΘΑΛΜΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΝΤΩΝΗ ΖΑΦΕΙΡΗ.
Κατά της 17.30 ο γιατρός μέτρησε τη πίεση του ματιού μου και την βρήκε στα ύψη 40!!!!!!!!!! με ανώτερο όριο το 21!! σχεδόν νταμπλ σκορ που λένε και στο Μπάσκετ, και παρ' ό,τι εδώ και δέκα μέρες έριχνα τρία κολλύρια, δυστυχώς το γλαύκωμα ήταν προ των πυλών. Όλα τώρα θα παιχτούν την ερχόμενη Δευτέρα και τον λόγο θα έχει πια η κ. Χρύσα Τερζίδου που είναι η πλέον ειδική για το γλαύκωμα. Ελπίζω το κακό να σταματήσει στο ένα μάτι ώστε να μπορέσω να δω την αγαπημένη μου κόρη νύφη, τις αγαπημένες μου ανιψιές νύφες, τ' αγαπημένα μου ανίψια γαμπρούς και φυσικά κάποια από τα μέλη της ΛΟΓ και της ΟΚΡΑ, και κυρίων να συνεχίσω τη ζωγραφική. Ελπίζω αυτό να μην είναι το τελευταίο άρθρο για ανάρτηση γιατί δεν σας κρύβω πως απόψε έκανα μεγάλη προσπάθεια για να γράψω όλα αυτά, η κατάσταση επιδεινώθηκε αρκετά και με ταλαιπώρησε πάρα πολύ. Φίλες και Φίλοι μη ξεχνάτε όσοι είσαστε πάνω από 40 να ελέγχετε την πίεση των ματιών σας. Με σεβασμό και Επικούρεια -ειδικά τώρα- διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.


21.1.16

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Αγαπητή μας Άλκηστη σ' αγαπάμε πάρα πολύ, Χρόνια Καλά και δημιουργικά.
EmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiEmojiΦίλες και Φίλοι αγαπητοί φιλότεχνοι καλησπέρα και όχι μόνο!!!!!!! Αφορμή για να κάνω τη σημερινή ανάρτηση είναι η έκθεση του φίλου μας του Επικούρειου Πέπου που θα γίνει τον Απρίλιο στην ΚΑΜΑΚΟΥΡΑ της Ιαπωνίας. Από τον Σεπτέμβριο που επέστρεψε ο Επικούρειος Πέπος από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι έπεσε με τα μούτρα που λένε στην προετοιμασία αυτής της έκθεσης, κατα την παραμονή του στο ΜκΠΓ είχε ήδη ετοιμάσει πολλά έργα τα οποία ήθελαν την τελική τους πινελιά, αυτό και έκανε όλους αυτούς τους μήνες κλεισμένος στο ατελλιέ του, όπως ο ίδιος πιστεύει το κορυφαίο των έργων του αυτής της περιόδου είναι η γυμνή Λολίτα την ώρα που ετοιμάζετε να βουτήξει στα κρύα νερά του ποταμού. Το έργο το βάπτισε Λολίτα γιατί αυτή ήταν η επιθυμία της κοπέλας που πόζαρε για να την ζωγραφίσει ο καλλιτέχνης, κι έτσι μ' αυτόν τον τρόπο να την παραδώσει στην αιωνιότητα.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΑΪΚΑΛΗ
Παρόλο που θα περίμενε κανείς το αντίθετο, στην ιστορία της τέχνης εμφανίζεται πρώτα η αφηρημένη και ύστερα η ρεαλιστική τέχνη. Και αυτό γιατί, τόσο ο πρωτόγονος καλλιτέχνης όσο και το παιδί -που είναι και αυτό ένας πρωτόγονος καλλιτέχνης- αδιαφορούν για τις λεπτομέρειες και πηγαίνουν κατ ευθείαν στην ουσία. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι η «αφηρημένη τέχνη»: Μια προσπάθεια απ τη μεριά του δημιουργού να παραμερίσει τις λεπτομέρειες για να φτάσει στο ουσιώδες. Για αιώνες, ωστόσο, το αίτημα στις εικαστικές τέχνες ήταν η πιστή αναπαράσταση του αντικειμένου, η λεπτομερής ρεαλιστική απεικόνισή του. Σημαντικό ιστορικά ρόλο στη συνειδητοποίηση της σημασίας της αφαίρεσης στο καλλιτεχνικό έργο θεωρείται πως διαδραμάτισε η ανάπτυξη της φωτογραφίας, καθώς κατέστησε -ως ένα βαθμό- περιττή την πιστή αντιγραφή των αντικειμένων στις υπόλοιπες εικαστικές τέχνες. Ετσι, άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για τον επαναπροσδιορισμό των εικαστικών αναζητήσεων ώστε στις αρχές του εικοστού αιώνα -για παράδειγμα- να εμφανιστούν κινήματα όπως του κυβισμού και του φουτουρισμού, με προσανατολισμό τη διερεύνηση της μη παραστατικής και μη αντικειμενικής τέχνης.
Ζήτημα
Με το φημισμένο «Αγνωστο αριστούργημα» (1831) αλλά και με τον συναφή «Σαραζίν» (1830) ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ εστιάζει σε αυτό ακριβώς το καλλιτεχνικό ζήτημα: πιστή απεικόνιση ή αφαίρεση; Στο «Αγνωστο αριστούργημα» η αφηγηματική πλοκή είναι εξαιρετικά απλή: Ο Νικολά Πουσέν επισκέπτεται τον Φραντς Πόρμπις στο ατελιέ του και συναντάει στην είσοδο τον Φρενχόφερ, έναν γηραιό μυστηριώδη ζωγράφο. Ακολουθεί μία μακροσκελής αισθητική συζήτηση, κατά την οποία ο Φρενχόφερ τους αποκαλύπτει ότι έπειτα από δέκα χρόνια ακατάπαυστης προσπάθειας κατάφερε να δημιουργήσει το απόλυτο αριστούργημα της τέχνης του, το οποίο -όμως- αρνείται να τους δείξει. Υστερα από τρεις μήνες, οι τρεις ζωγράφοι συναντώνται εκ νέου και καταλήγουν σε μία παράξενη συμφωνία: Η Ζιλέτ, νεαρή ερωμένη του Νικολά Πουσέν, θα ποζάρει γυμνή για τον Φρενχόφερ και αυτός θα τους φανερώσει την «Κατρίν Λεσκώ», το αριστούργημά του.
Στην αποκάλυψη του πίνακα οι δύο έκπληκτοι ζωγράφοι θα βρεθούν μπροστά σε ένα συνονθύλευμα χρωμάτων, μία άμορφη ομίχλη από την οποία μόνο ένα θεσπέσιο πόδι έχει «γλιτώσει», για να υπογραμμίζει τις πραγματικές τεχνικές ικανότητες του καλλιτέχνη. Τόσο στο «Αγνωστο αριστούργημα» όσο και στον «Σαραζίν» ο Μπαλζάκ αφήνει ανοιχτή την ερμηνεία του μύθου του, με την πολυμέρεια της τέχνης να συμπληρώνεται ιδανικά από τον έρωτα, την πλάνη, την πορεία προς την τρέλα και τελικά τον θάνατο. Εκείνο, εντούτοις, που εντυπωσιάζει περισσότερο στα έργα αυτά είναι το εξής παράδοξο: Πώς γίνεται ο κατεξοχήν ρεαλιστής συγγραφέας, εκείνος που μέσα από τη λεπτομερειακή και παραστατική καταγραφή της εποχής του έβγαλε το μυθιστόρημα από την ανυποληψία, να αντιλαμβάνεται με τέτοια οξύνοια τη σημασία της αφαίρεσης στην καλλιτεχνική δημιουργία; Ισως, τελικά, μόνο ένας που γνωρίζει άριστα τις τεχνικές της ρεαλιστικής απεικόνισης, τα μυστικά της ακρίβειας και της λεπτομέρειας, να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τον ρόλο της αφαίρεσης.
Η βιογραφία ενός συμβόλου
Μία πολύ ενδιαφέρουσα έκδοση κυκλοφορεί από την Μικρή Άρκτο, η «Βιογραφία της Γκουέρνικα», όπως την κατέγραψε ο συγγραφέας Gijs Van Hensbergen σε μετάφραση Άδωνι Σάμσων. Το βιβλίο αφηγείται τον βίο ενός πίνακα που σφράγισε τη μοντέρνα τέχνη και ταυτίστηκε όχι μόνο με την ισοπεδωμένη ισπανική πόλη, αλλά και με κάθε πράξη που αφήνει πίσω της θάνατο και καμένη γη. Ο Gijs Van Hensbergen, ξεκινώντας από την καταστροφή της ομώνυμης βασκικής πόλης στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, περιγράφει την ιστορία της δημιουργίας του έργου, την πορεία μετεξέλιξής του σε πανίσχυρο σύμβολο του αγώνα κατά του φασισμού, τον ρόλο του ως βασικού πυρήνα δημιουργίας του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης και πυροδότη του κινήματος του αφηρημένου Εξπρεσιονισμού στα τέλη της δεκαετίας του 1940, αλλά και τα χρόνια του εκπατρισμού του έργου μέχρι την πολύπαθη, αλλά εν τέλει θριαμβευτική επιστροφή του στην Ισπανία το 1981.
Η Γκουέρνικα είχε πάντα τη δική της ζωή, σφυρηλατώντας μια σχέση με το κοινό της που συχνά διαφοροποιείτο εντελώς από τη ζωή του δημιουργού της. Το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα τα διδάγματα που απορρέουν από τον πίνακα δεν λαμβάνονται υπόψη και περνούν απαρατήρητα, καθιστά το έργο περισσότερο συμβολικό παρά ποτέ. Η Γκουέρνικα, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εικόνα στην ιστορία, συνέβαλε στον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο σήμερα.

Υ.Γ.Επικούρειου Πέπου: Αν ο Πικάσο ζωγράφιζε τη φρίκη της πόλης Μάαρα τι θα έπρεπε να ζωγραφίσει; Φίλες και Φίλοι παρακαλώ διαβάστε το βιβλίο του ΑΜΙΝ MAALOUF με τίτλο ''ΟΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΠΙΑ ΤΩΝ ΑΡΑΒΩΝ'' και σταθείτε λίγο στη σελίδα 65 και τότε θα καταλάβετε τι εννοώ. Σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο φίλος του Επικούρειου Πέπου ο Fuji Tomo Kazu.

20.1.16

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΤΑΡΑΣ Ενας υπέροχος Έλληνας.

Έχασε την όρασή του ο μεγάλος μας ζωγράφος Δ. Μυταράς.
Γιατί προειδοποιούσε ότι θα γίνουμε τα σκουπίδια της Ευρώπης και πως ειρωνευόταν τον λαϊκισμό των πολιτικών. Σχεδόν ολική απώλεια όρασης διαγνώσθηκε στον μεγάλο Έλληνα Ζωγράφο και διανοούμενο Δημήτρη Μυτατά. Ο 82χρονος αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και προσπαθούσε να αντιμετωπίσει την οπτική νευροπάθεια τα τελευταία επτά χρόνια. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών φαίνεται ότι χάνει την όρασή του σε ποσοστό 90%. Ο Χαλκιδαίος καλλιτέχνης σπούδασε στην ανώτατη σχολή καλών τεχνών το 1953 με δασκάλους τον Μόραλη και τον Παπαλουκά. Το 1975 έγινε καθηγητής της σχολής και παράλληλα έκανε εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Από το 2008, όταν άρχισαν και τα προβλήματα υγείας εξελέγη μέλος της ακαδημίας Αθηνών Πρόσφατα συνεργάστηκε με την ιστοσελίδα aimxi.gr, παρακάτω παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα από την αρθρογραφία του.
Για τους Γερμανούς έγραψε: -Οι Γερμανοί λένε ότι είμαστε τεμπέληδες, κλέφτες , διεφθαρμένοι. Πρέπει να τους θυμίσουμε τι είναι εκείνοι που έκαψαν σαράντα εκατομμύρια ανθρώπους σε κρεματόρια; Για το ελληνικό δημόσιο: -Αν τηλεφωνήσετε σε κάποια δημόσια υπηρεσία και είσαστε τυχερός και σας απαντήσουν , σπάνια θα βρείτε εκείνον που θέλετε στο τηλέφωνο. Αν ζητήσετε πληροφορίες , θα σας απαντήσουν ότι ο αρμόδιος λείπει και η κυρία που τον αντικαθιστά είναι έγκυος και έχει πάρει άδεια για τρεις μήνες! Στη συνέχεια, αν ψάξετε κάποιον άλλον στο ίδιο γραφείο, θα σας απαντήσουν: ''Όλοι έχουν πάρει άδεια και μάλλον από Τρίτη θα μπορείτε να μιλήσετε.' Όταν έρθει η Τρίτη, δεν θα απαντάει κανείς στο τηλέφωνο και επί πολύ ώρα θα ακούσετε ότι το τηλέφωνο αυτό είναι «εκτός λειτουργίας για τεχνικούς λόγους»! Τότε κατεβαίνετε πανικόβλητος στο κέντρο για να μιλήσετε από κοντά, αλλά δυστυχώς ανακαλύπτετε ότι κανείς δεν υπάρχει στο γραφείο γιατί ξεκίνησε απεργία διαρκείας. Για τους πολιτικούς παραθέτουμε ένα σκωπτικό κείμενό του -Ένας πολιτικός πρέπει να είναι επιδέξιος και ικανός ομιλητής . Αν δεν έχει αυτό το χάρισμα καλύτερα να μη ξεκινήσει την πολιτική του σταδιοδρομία . -Ένας πολιτικός δεν έχει σημασία τι λέει , το σημαντικό είναι να πείθει το κοινό του. -Ένας πολιτικός πρέπει να γνωρίζει ότι στις διάφορες συγκεντρώσεις με μεγάλο ακροατήριο, όσο πιο μεγάλο είναι το πλήθος που παρακολουθεί, αντιστρόφως ανάλογο είναι το συνολικό τους ΙQ! -Ένας νέος πολιτικός πρέπει να γνωρίζει τις επιθυμίες του λαού του και να υπόσχεται να τις πραγματοποιήσει ακόμα και αν είναι παράλογες. -Ένας καλός πολιτικός πρέπει να ξέρει ότι ο λαός έχει κοντή μνήμη -Ένας καλός πολιτικός αντιλαμβάνεται ότι ένα ωραίο παραμύθι είναι πιο αποτελεσματικό από τη πραγματικότητα . Καλή επιτυχία, λοιπόν, σε όσους τολμήσουν.  Για την παιδεία έγραψε: Είναι γεγονός γνωστό σε όλους ότι τα Πανεπιστήμιά μας είναι υποβαθμισμένα διεθνώς, χωρίς ελπίδα ανάκαμψης. Τα προβλήματα από ό,τι έχω διαπιστώσει είναι κυρίως δύο: To ένα είναι τα συμφέροντα των καθηγητών οι οποίοι εξελίσσονται με δικά τους κριτήρια, ψηφίζοντας ο ένας τον άλλο χωρίς αξιολογήσεις και το δεύτερο, τα συμφέροντα των κομμάτων, τα οποία ψαρεύουν ψηφοφόρους μέσα από φοιτητές και μαθητές . Δεν είναι δυνατόν οι φοιτητές να μπορούν να συμμετέχουν στη διοίκηση και στην εκλογή καθηγητών και πρυτάνεων. Η συμμετοχή τους πρέπει να είναι συμβουλευτική. Επειδή έζησα 40 χρόνια σαν δάσκαλος στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στους χώρους του Πολυτεχνείου, πιστεύω ότι το πρόβλημα πρέπει να τεθεί υπόψιν της Βουλής και, μετά από μελέτη, να ψηφιστεί νόμος, ο οποίος θα καθορίζει με ακρίβεια τη λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Είναι αδιανόητο οι καθηγητές να εξελίσσονται χωρίς σύστημα αξιολόγησης. Είναι αδιανόητο παγκοσμίως, με απόφαση του φοιτητικού συλλόγου, να διακόπτονται τα μαθήματα επ' αόριστον και να δημιουργούνται τεράστια κενά στη διδασκαλία. Είναι αδιανόητο να γίνεται κατάληψη με πλήθος κλοπές και βιαιοπραγίες εναντίον του εκπαιδευτικού προσωπικού και κάθε είδους ποινικά αδικήματα, όπως ξυλοδαρμοί καθηγητών και έλεγχος των φοιτητικών συλλόγων με κομματικές εντολές. Αν συνεχίσουν με τον ίδιο τρόπο σε λίγο θα έχουμε καταντήσει τα σκουπίδια της Ευρώπης!... 





Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/echase-tin-orasi-tou-o-megalos-mas-zografos-d-mitaras-giati-proidopiouse-oti-tha-ginoume-ta-skoupidia-tis-evropis-ke-pos-ironevotan-ton-laikismo-ton-politikon/

ΧΑΡΟΥΚΙ ΜΟΥΡΑΚΑΜΙ Διαβάστε τον, είναι καταπληκτικός.

10+1 πράγματα που δεν ήξερες για τον Χαρούκι Μουρακάμι.   Ο Χαρούκι Μουρακάμι, είναι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες φιγούρες της σύγχρονης λογοτεχνίας. Αγαπημένος από μερικούς για την εξαιρετική ικανότητά του να εμβαθύνει σε καθημερινές καταστάσεις και ανθρώπους που ο καθένας μπορεί να νιώσει οικείες, ενώ από άλλους δέχεται αυστηρή κριτική ότι τα θέματα και η τεχνική που χρησιμοποιεί είναι «κλισέ»…Ποιος είναι ο Χαρούκι Μουρακάμι; Στο πολύ ξεχωριστό Νορβηγικό δάσος (εκδόσεις Ψυχογιός, 2012) είδαμε τη δύσκολη επιλογή του πρωταγωνιστή ανάμεσα στο «χρέος» και στον έρωτα, ενώ στον Άχρωμο Τσουκούρου Ταζάκι και τα χρόνια του προσκυνήματός του (εκδόσεις Ψυχογιός, 2014) είδαμε ένα βιβλίο αφιερωμένο στην προσωπική αναζήτηση του πρωταγωνιστή με φόντο μια απρόσμενα χαμένη φιλία. Στο Κουρδιστό πουλί  (εκδόσεις Ωκεανίδα, 2005) μάς περιγράφει πώς το υποσυνείδητο μπορεί να υποκινεί τις πράξεις μας. Δεν τον άφησε ανεπηρέαστο όμως ο μεγάλος και καταστροφικός σεισμός που συνέβη στην Ιαπωνία το 1995. Στη συλλογή διηγημάτων Μετά το σεισμό (εκδόσεις Ωκεανίδα, 2009) προσπαθεί να αποτυπώσει το πώς επηρεάστηκε ο κόσμος από αυτή την καταστροφή με τον γνωστό «σουρέαλ» ύφος του. Σα να μην ήταν λίγα όλα αυτά στο magnum opus του 1Q84 (εκδόσεις Ψυχογιός, 2012) έφτιαξε μια πόλη με δυο φεγγάρια… 

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ


  1. Ο κόσμος της λογοτεχνίας είναι γεμάτος ιστορίες που αναλύουν ότι οι σημαντικότεροι συγγραφείς ξεκίνησαν τη συγγραφή από πολύ μικρή ηλικία, αφού στην πραγματικότητα είχαν γεννηθεί με το χάρισμα αυτό. Η ιστορία του Χαρούκι Μουρακάμι όμως είναι διαφορετική αφού αποφάσισε να ασχοληθεί με τη συγγραφή μετά από έναν αγώνα μπέιζμπολ. Ο Ιάπωνας συγγραφέας παραβρέθηκε στον αγώνα μεταξύ των Yakult Swallows και Hiroshima Carp ο οποίος ολοκληρώθηκε με εντυπωσιακό αποτέλεσμα και έκανε τον Χαρούκι Μουρακάμι να σκεφθεί «Μπορώ να γράψω ένα βιβλίο!». Πήγε σπίτι και ξεκίνησε να δουλεύει πάνω στο βιβλίο που αργότερα κυκλοφόρησε ως Hear the Wind Sing που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη στα ελληνικά.
  2. ΛΑΤΡΗΣ ΤΗΣ JAZZ
    Είναι ένας μεγάλος λάτρης της Jazz, η πρώτη του δουλειά ήταν σε ένα δισκοπωλείο, ενώ χρόνια αργότερα κατάφερε να γίνει ιδιοκτήτης του Peter Cat, ενός Jazz bar, το οποίο πούλησε μετά την επιτυχία του δεύτερου βιβλίου του, Pinball, το οποίο επίσης δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη στα ελληνικά.
  3. Η ΡΟΥΤΙΝΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ
    H ρουτίνα της συγγραφής του Μουρακάμι είναι πολύ έντονη. Όταν έχει στο μυαλό του την ιστορία ενός βιβλίου, σηκώνεται από τις 4 το πρωί και δουλεύει 5 με 6 ώρες συνεχόμενα. Το απόγευμα για να «ξυπνήσει» το μυαλό του και να χαλαρώσει, τρέχει 10 χιλιόμετρα ή κολυμπά 1.500 μέτρα. Γιατί όμως υπάρχει τόσος προγραμματισμός στη ρουτίνα του; Ο ίδιος αναφέρει ότι η επανάληψη είναι ένας τρόπος μαγείας γι΄ αυτόν· το να γράψεις ένα εκτενές κείμενο είναι μιας μορφής εκπαίδευση του εαυτού του για την επιβίωση. Θυμόμαστε βέβαια και το βιβλίο του Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο (εκδόσεις Ωκεανίδα, 2011).
  4. Ο ΕΣΩΣΤΡΕΦΗΣ ΧΑΡΟΥΚΙ ΚΑΙ Η ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΥ «ΤΣΟΥΚΟΥΡΟ ΤΑΖΑΚΙ»
    Εσωστρεφής και παθιασμένος με τα γράμματα και τις ταινίες, ο Μουρακάμι ήταν μοναχικός στο πανεπιστήμιο και είχε μόνο δύο φίλους, δύο γυναίκες που στη συνέχει η μία από αυτές έγινε η γυναίκα του, η Yoko. Έχει τέτοιο πάθος με τις ταινίες, που ένα χρόνο από τα φοιτητικά του χρόνια είχε δει περισσότερες από 200 ταινίες.
    Μεγάλο μέρος των χαρακτήρων του και των συνθηκών που αυτοί ζουν, είναι «κατασκευασμένοι» από στιγμές της ζωής του. Για παράδειγμα, ο κύριος χαρακτήρας από το μυθιστόρημα Ο άχρωμος Τσουκούρου Ταζάκι και τα χρόνια του προσκυνήματός τουεργάζεται ως κατασκευαστής σιδηροδρομικών σταθμών. Ο συγγραφέας θυμάται ότι όταν έψαχνε σε ποιο σημείο να ανοίξει το jazz bar του, βρέθηκε μπροστά στην ανακατασκευή ενός παλιού σταθμού τραίνων. Θέλοντας να εκμεταλλευτεί την ανακατασκευή και να μάθει που θα ήταν η έξοδος του νέου σταθμού έγινε φίλος με αυτόν που είχε αναλάβει την ανακατασκευή… Αν και τελικά ποτέ δεν του αποκάλυψε λεπτομέρειες για την έξοδο, δεν ξέχασε ποτέ αυτή τη στιγμή και τη χρησιμοποίησε ως έμπνευση για τον Τσουκούρου Ταζάκι.
  5. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
    Το πρώτο βιβλίο που διάβασε στα αγγλικά ήταν το The Name is Archer του Ross Macdonald. Έμαθε να διαβάζει στα αγγλικά από τα μεταχειρισμένα βιβλία που πουλούσαν στην πόλη που μεγάλωσε, το Kobe. Χαλούσε όλα του τα λεφτά και χανόταν στα αστυνομικά μυθιστορήματα, το αγαπημένο του λογοτεχνικό είδος.
  6. ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΩΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ;
    Θα μπορούσε να παρομοιάσει τη σχέση του με τη γυναίκα του, με αυτή των Φιτζέραλντ και Ζέλντα, όχι για τις δυσκολίες που τους χαρακτήριζαν αλλά για το ότι η Yoko είναι η πρώτη που διαβάζει τα μυθιστορήματά του.
    Όταν ρωτήθηκε τι ήθελε να πετύχει ως συγγραφέας, απάντησε ότι δεν είχε ιδέα. Η αιτία πίσω από αυτό είναι ότι τα λογοτεχνικά είδωλά του πέθαναν σε μία ηλικία που ο ίδιος έχει ξεπεράσει: Ο Φιτζέραλντ πέθανε στα 44, ο Καπότε στα 59, όπως και ο Ντοστογιέφσκι.
    Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ

  7. Ο Χαρούκι Μουρακάμι δεν ξέρει πόσα χρήματα έχει, πόσα κερδίζει από τα συγγραφικά του δικαιώματα αλλά και πόσα δίνει σε φόρους. Σε μία συνέντευξή του στην Guardian εξήγησε ότι η ιδέα του να είναι πλούσιος είναι να μην προβληματίζεσαι για τα χρήματα. Αποκάλυψε ότι έχει άγνοια για ό,τι αναφέρεται στους τραπεζικούς του λογαριασμούς του, αποφεύγει να χάνει χρόνο και ελευθερία σκεπτόμενος μόνο τα χρήματα.
  8. «ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΛΟΓΟ»
    Έχει πρόβλημα με τον ύπνο, λίγες είναι οι φορές που θυμάται τα όνειρά του. Σε μια συνέντευξή του δήλωσε ότι επισκέφτηκε έναν ψυχαναλυτή για αυτόν το λόγο, και εκείνος του είπε ότι «όλα έχουν έχουν έναν λόγο». Χρόνια μετά, όταν θέλησε να τον ρωτήσει σε τι ακριβώς αναφερόταν, αυτός είχε πεθάνει αφήνοντας αυτή την απορία στον αέρα. 
  9. PORSCHE & UNDERGROUND
    Τα κέρδη του από τα βιβλία του επιτρέπουν να οδηγεί μία Porsche, ενώ το πρώτο του βιβλίο Non Fiction, το Underground, γραμμένο το 1998 ήταν μία συλλογή από συνεντεύξεις με τα θύματα της επίθεσης το 1995 στο μετρό του Τόκιο. Η τρομοκρατική επίθεση διαπράχθηκε από την ιαπωνική Aum Shinrikyo.
  10. ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΤΟΥΣ;
    Σε αντίθεση με τους περισσότερους συγγραφείς που έχουν στο μυαλό τους ένα συγκεκριμένο τέλος για το βιβλίο τους καθώς το γράφουν, ο Μουρακάμι απολαμβάνει να «ανακαλύπτει» και ο ίδιος τι συμβαίνει στους χαρακτήρες του καθώς τους γράφει. Σε συνέντευξή του στο Paris Review, δήλωσε ότι όταν γράφει ένα βιβλίο δεν γνωρίζει το τέλος του: «Αν υπάρχει ένας φόνος στην αρχή του βιβλίου, δεν γνωρίζω ποιος θα είναι ο δολοφόνος. Γράφω το βιβλίο γιατί θα ήθελα να μάθω ποιος το έκανε, γιατί αν ήξερα από πριν το δολοφόνο, δεν θα είχε νόημα να γράψω μια ιστορία για αυτό». 
  11. ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ
    Για να θεωρήσει ένα βιβλίο του ολοκληρωμένο, πρέπει να περάσει πάνω από ένας χρόνος σε διορθώσεις και σημειώσεις. Ο Μουρακάμι κάνει πάνω από τέσσερα πρόχειρα από κάθε βιβλίο που θέλει να εκδώσει και περνά έξι μήνες γράφοντας το πρώτο πρόχειρο και οκτώ μήνες ελέγχοντας την πρώτη του αυτή προσπάθεια.
     Κουζέλη Λαμπρινή.Χαρούκι Μουρακάμι: "Τρέχω, γράφω, υπάρχω"

  12. Ο βραβευµένος ιάπωνας λογοτέχνης Χαρούκι Μουρακάµι αφηγείται τη ζωή του παραλληλίζοντας την κοπιώδη άθληση µε τη συγγραφή
  13. Θα είχαν γραφτεί ποτέ το Νορβηγικό δάσος και το Κουρδιστό πουλί αν ο Χαρούκι Μουρακάµι δεν είχε αρχίσει το τρέξιµο; Ο συσχετισµός δεν είναι αυθαίρετος. Ο βραβευµένος ιάπωνας µυθιστοριογράφος, ένας από τους σπουδαιότερους ζώντες συγγραφείς, άρχισε να τρέχει λίγους µήνες µετά την έκδοση του Κυνηγιού του αγριοπρόβατου, του πρώτου βιβλίου του που, όπως παραδέχεται, τον έπεισε για το ταλέντο του και του αποκάλυψε την απόλαυση της συγγραφής. «Τα περισσότερα πράγµατα που έµαθα για το γράψιµο τα έµαθα τρέχοντας καθηµερινά» γράφει στο προσωπικό αφήγηµα Για τι πράγµα µιλάω όταν µιλάω για το τρέξιµο. Οι παραλ ληλισµοί µεταξύ άθλησης καιτέχνης αφθονούν: για να τρέξεις χρειάζεσαι µονάχα ένα ζευγάρι παπούτσια για τρέξιµο και έναν δρόµο. Οµοίως για να γράψεις χρειάζεσαι µόνο χαρτί και µολύβι. Και τον εαυτό σου. Σοβαρός δροµέας µεγάλων αποστάσεων επί 23 χρόνια, ο Μουρακάµι θεωρεί αυτό το κείµενο γραµµένο στο διάστηµα 2005-2006, µια αυτοβιογραφία εστιασµένη στο τρέξιµο ή µια αλληγορία για τη συγγραφή.
    Αφηγείται περιστατικά από τις προπονήσεις του πλάι στον ποταµό Τσαρλς στη Μασαχουσέτη, περιγράφει τη λιγοψυχία µπροστά στον πόνο της έντονης άσκησης, µεταφέρει τον ενθουσιασµό του για τη συµµετοχή στον µαραθώνιο της Νέας Υόρκης και την απογοήτευση από την επίδοσή του στον πρώτο του υπερµαραθώνιο της Σαρόµα. ∆ιηγείται ακόµη τη φριχτή ζέστη της Αθήνας όταν έτρεξε ανάποδα τον δικό µας µαραθώνιο τον Ιούλιο του 1983 µετρώντας ένα προς ένα τα κουφάρια των ζώων στην άσφαλτο.
    Γραφή µε όρους σώµατος
    Ανάµεσα στο ζέσταµα των µυών και στις διατάσεις της αποθεραπείας µιλάει για τη ζωή του, για το τζαζ κλαµπ που διατηρούσε µε τη γυναίκα του στο Τόκιο, τις αγαπηµένες του µουσικές των Lovin’ Spoonful, την αγάπη του για τα ζώα, τη λαχτάρα του για παγωµένες µπίρες. Μαθαίνουµε ότι ξεκίνησε να τρέχει στην ηλικία που το λογοτεχνικό άστρο του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ άρχισε να θαµπώνει, ότι πήρε συνέντευξη από τον Τζον Ιρβινγκ τρέχοντας µαζί του στο Σέντραλ Παρκ, ότι θαυµάζει τον Ρέιµοντ Κάρβερ τόσο που επέλεξε ο τίτλος της αυτοβι ογραφίας του να παραπέµπει στο Για τι πράγµα µιλάµε όταν µιλάµε για αγάπη του Αµερικανού.
    Αποφασιστικότητα, θέληση, επιµονή, προσήλωση στον στόχο, πειθαρχία, σκληρή δουλειά ανακαλύπτουµε ότι είναι τα χαρακτηριστικά του δροµέα αλλά και συγγραφέα Μουρακάµι. Η σκέψη να γράψει µυθιστόρηµα του έρχεται ουρανοκατέβατη καθώς παρακολουθεί έναν αγώνα µπέιζµπολ την Πρωταπριλιά του 1978 στο Τόκιο. Κλείνει το κλαµπ στις τρεις το πρωί και γράφει κάθηµερινά στο τραπέζι της κουζίνας ως το ξηµέρωµα. Αποφασίζει να αφοσιωθεί πλήρως στο γράψιµο και διαχειρίζεται το ταλέντο του ώστε να αποκτήσει διάρκεια ασκούµενος σχολαστικά στη συγκέντρωση και εκπαιδεύοντας τους µυς του στη συγγραφή, όσοεπώδυνη ή αποθαρρυντική και αν είναι η διαδικασία. Γράφει όπως τρέχει και παίρνει µαθήµατα από το «µπλουζ του δροµέα» για να αποτρέψει τη «λογοτεχνική υπερκόπωση». Η πραγµατικότητα που παρατηρεί και σχολιάζει ο Μουρακάµι εδώ δεν προκαλεί την ίδια εντύπωση µε τους αλλόκοτους φανταστικούς κόσµους των µυθιστορηµάτων του. Ο λόγος του σωµατοποιεί τη γραφή και µιλά γι’ αυτήν µε όρους του σώµατος, βιωµατικά, απλά. Η προσωπική αφήγησή του διαβάζεται όµως µε ενδιαφέρον. ∆ιότι, όπως όλες οι αυτοβιογραφίες, αφηγείται µια ιστορία επιτυχίας, που εµπνέει και δίνει µαθήµατα για τη ζωή – τον µοναχικό δρόµο µεγάλης απόστασης που τρέχουµε όλοι –, όπου «σίγουρα θα πονέσεις, αλλά δεν είναι απαραίτητο να υποφέρεις». 
  14. ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ FUJI TOMO KAZU