Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

30.11.07

Ένα σπουδαίο πνεύμα μας αποχαιρετά. Aπό την Μίρκα που δυστυχώ άφησε το ΚΟΡΩΠΙ για το αχανές Λονδίνο.

Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
(Λίγο πριν το τέλος, προς φίλους: Περί έρωτος, αγάπης και ζωής)
-Αν ο Θεός ξεχνούσε για μία στιγμή ότι είμαι μία μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά ασφαλώς θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
-Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι΄αυτό που αξίζουν, αλλά γι΄αυτό που σημαίνουν.
-Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, διότι για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
-Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
-Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ΄ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ΄ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
-Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους που αγαπώ, οτι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν οτι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
-Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν οτι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
-Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πώς ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.
-Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ΄αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
-Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.
-Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ΄έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ΄ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω α φύλακας της ψυχής σου.
-Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ΄έβλεπα να βγαίνεις απ΄την πόρτα, θα σ΄ αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά, για να σου δώσω κι άλλα. -Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.
-Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα «σ' αγαπώ» και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
-Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θά 'θελα να σου πω πόσο σ᾿ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
-Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.
-Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.
-Γι΄ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν΄ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μία αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μία τελευταία τους επιθυμία.
-Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ», κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
-Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ΄ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.
Gabriel Garcia Marquez
Μίρκα

1.11.07

Καλό μήνα με λίγες "Σταγόνες σοφίας" από τον Αστροτόμ.

Φίλοι είναι αυτοί οι σπάνιοι άνθρωποι που μας ρωτάνε "Τι κάνεις;" κι έπειτα περιμένουν να ακούσουν με ενδιαφέρον την απάντησή μας.
Eric Hoffer, Working and Thinking on the Waterfront
Δοκιμάστε την τύχη σας! Όλη η ζωή βασίζεται στο τυχαίο και όχι μόνο. Κι ο άνθρωπος που συνήθως προχωρεί περισσότερο είναι εκείνος που είναι πρόθυμος να δράσει και να τολμήσει.
Dale Carnegie’s Scrapbook
Το χιούμορ είναι μεγάλη δύναμη. Αν το έχεις είσαι ασφαλής – τουλάχιστον από τον εαυτό σου.
Cesare Rodi, Il Giorno
Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ είναι σαν τον αέρα στα λάστιχα: δεν κοστίζει τίποτα, αλλά κάνει το ταξίδι πιο άνετο.
Μ.Α.Κ.
Μάθετε να είστε μόνοι. Μη χάνετε το πλεονέκτημα της μοναξιάς.
Sir Thomas Brownie
Όταν ο συνομιλητής σας κουνάει το κεφάλι του καταφατικά χωρίς να λέει τίποτα, ήρθε η στιγμή να σταματήσετε να μιλάτε.
Henry S. Haskins, Meditations in Wall Street
Η αγάπη δεν είναι κάτι που στέκει ακίνητο σαν πέτρα. Πρέπει να την φτιάχνεις σαν το ψωμί και να την ξαναφτιάχνεις συνεχώς, ώστε να διατηρεί πάντα την φρεσκάδα της.
Ursula K. Le Guin, The Lathe of Heaven
Η παράκαμψη που κόβει δρόμο είναι τις πιο πολλές φορές ο συντομότερος δρόμος για να φτάσετε εκεί που δεν πηγαίνετε.
Classic Crossword Puzzles
Μόνον εκείνο το δέντρο που το δέρνει αλύπητα η μανία του ανέμου είναι στ’ αλήθεια γερό και δυνατό, γιατί ο συνεχής αγώνας σφίγγει τις ρίζες και τις δυναμώνει.
Σενέκας

Περί φαντασίας.
H φαντασία είναι σαν τη μαρμελάδα, χρειάζεται να την αλείψουμε πάνω σε μια στέρεη φέτα ψωμιού. Διαφορετικά, αν η βάση είναι η φαντασία, παραμένουν όλα ένα άμορφο πράγμα, σαν μαρμελάδα, πάνω στην οποία τίποτα δεν μπορεί να οικοδομηθεί. Πριν από μερικά χρόνια έλεγαν «H φαντασία στην εξουσία» και ήταν ένα ωραίο σύνθημα, όμως στο βάθος το σημαντικό είναι ακριβώς το αντίθετο. Eίναι η φαντασία να μην πάρει ποτέ την εξουσία, να μη γίνει σύνθημα και πρόγραμμα, να μην επισημοποιηθεί ποτέ, να μη γίνει υποχρεωτική. Xρειάζεται η φαντασία να έχει κάτι με το οποίο να συγκρούεται, ώστε να μη χάνει τη δύναμή της. Σε έναν κόσμο από στέρεα πράγματα, που προχωράει προς τα εμπρός, έστω με τρόπο λίγο περιορισμένο, λίγο σφιχτό, μπορείς πάντοτε να σηκώνεις τις χρωματιστές σημαιούλες, να κρεμάς φτερά, φτερούγες πεταλούδας. Aντίθετα, αν όλα είναι φτερά και φτερούγες πεταλούδας, δεν έχεις πλέον κανένα μέρος όπου να μπορείς να κρεμάσεις τη φαντασία σου, τη δημιουργικότητά σου, δεν μπορείς να τη στερεώσεις, όλα γίνονται ομοιόμορφα και ο κόσμος γίνεται περισσότερο γκρίζος.
Italo Calvino. ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ


  • Χαμόγελο δεν είναι να δείχνεις τα δόντια σου αλλά την ψυχή σου.Μ.Σ.Π.
  • Για κάθε πρόβλημα υπάρχει μια λύση που είναι απλή, απέριττη και απολύτως εσφαλμένη.H.L. Menken
  • Πολλοί λένε συχνά για τον έναν ή τον άλλον άνθρωπο ότι δεν έχει βρει ακόμα τον εαυτό του. Αλλά ο εαυτός μας δεν είναι κάτι που το βρίσκουμε. Είναι κάτι που το δημιουργούμε.Thomas Szasz, The second sin
  • Υπάρχουν τρία είδη μνήμης – καλή, κακή κι αυτή που μας συμφέρει.Bob Herguth, Chicago Tribune
  • Υπάρχουν δύο είδη μορφωμένων – εκείνοι που θυμούνται (πάνω – κάτω) ότι έχουν διαβάσει κι εκείνοι που ξέρουν που να βρουν ότι τους χρειαστεί.
    Κ.Τ.
  • Όποιος ζει με τις αναμνήσεις του, γερνάει. Όποιος ζει κάνοντας σχέδια για το μέλλον, παραμένει νέος.
    Bruno Munari, Domenica del Corriere
  • Η ειλικρίνεια είναι η καλύτερη τακτική, αν και μερικές φορές το να κρατάς το στόμα σου κλειστό είναι ακόμα καλύτερη.
    United Feature Syndicate
  • Αν με ρωτήσουν τι είναι η ποίηση μου, πρέπει να πω πως δεν ξέρω. Αν όμως ρωτήσουν την ποίησή μου ποιος είμαι, εκείνη θα τους πει.
    Pablo Neruba, Antologia Esencial
  • Το καλύτερο σχολείο είναι το παραγώνι της φαμίλιας.
    Arnold H. Glascow
  • Κανείς ποτέ δεν τιμήθηκε για κάτι που έλαβε. Οι τιμές είναι η ανταμοιβή γι’ αυτό που έδωσε.Calvin Coolidge
  • Τα πουλιά κελαηδούν ακόμη κι αν το κλαδί τους ραγίσει, γιατί γνωρίζουν πως έχουν φτερά.Salvador Diaz Miron
  • Η μέση ηλικία είναι εκείνη η περίοδος της ζωής σου που ένα ρομαντικό δείπνο υπό το φως των κεριών δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το να μπορείς να διαβάσεις το μενού υπό το φως της λάμπας.
    Sydney J. Harris
  • Η απουσία μικραίνει τα ασήμαντα πάθη και μεγαλώνει τα μεγάλα, όπως ο άνεμος σβήνει τη φλόγα του κεριού και δυναμώνει την πυρά.
    La Rochefoucauld
  • Η ζωή έχει έναν δικό της τρόπο να εξισορροπεί τα πράγματα. Εμείς διασπάσαμε το άτομο – τώρα μας διασπά εκείνο.
    Orben’s Current Comedy
  • Η ανεκτικότητα είναι θυμός συγκρατημένος από τη λογική.
    Peter Ustinov
  • Ο τσιγκούνης στερείται αυτά που έχει αλλά και αυτά που δεν έχει.Maria Louisa da Costa Henriques
  • Ανάμεσα στους ανθρώπους τα αντίγραφα είναι κατά πολύ περισσότερα από τα πρωτότυπα.Pablo Picasso
  • Ο περισσότερος κόσμος παραβλέπει τα ελαττώματα του καλόκαρδου ανθρώπου.2700 Quotes for Sermons and Addresses
  • Τα παλιά κτίρια είναι σαν τους φίλους: καθησυχάζουν τους ανθρώπους σε εποχές αλλαγής.Nancy Hanks
  • Τα βιβλία είναι φάροι μέσα στο πέλαγος του χρόνου.
    Edwin P. Whipple
  • Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος μαθαίνει να εκτιμά περισσότερο τη φωνή της εμπειρίας από τη φωνή των προφητών.Bits & Pieces

hijo de la luna

Μια φορά ένας Πέρσης αυτοκράτορας είχε βγει για κυνήγι και συνάντησε έναν παππούλη την ώρα που φύτευε μια καρυδιά. Ο αυτοκράτορας σταμάτησε και τον ρώτησε πόσων χρονών ήταν. "Τεσσάρων", απάντησε ο παππούλης και σαν είδε τον αυτοκράτορα να συνοφρυώνεται, πρόσθεσε: "Δεν αστειεύομαι άρχοντα. Οι συνετοί δεν μετράνε τη ζωή τους με τα χρόνια που σπατάλησαν ανόητα. Γι’ αυτό και εγώ θεωρώ ως πραγματική μου ηλικία μόνο τον χρόνο που διέθεσα στην υπηρεσία του αυτοκράτορά μου και στο να είμαι χρήσιμο μέλος της κοινωνίας". Εντυπωσιασμένος τότε ο αυτοκράτορας παρατήρησε: "Έτσι όπως μετράς τα πράγματα, δεν θα ζήσεις αρκετά για να δεις την καρυδιά σου να δίνει καρπούς." "Ναι" απάντησε ο σοφός , "αλλά μια και οι παλαιότεροι φύτεψαν δέντρα για να χαρούμε εμείς τους καρπούς τους, έτσι κι εγώ φυτεύω για να φάνε οι μεταγενέστεροι." "Εξαίρετα!" έκανε ο αυτοκράτορας και, όπως απαιτούσε το έθιμο την εποχή εκείνη, έβγαλε ένα πουγκί με χρυσά νομίσματα και το έδωσε στον παππούλη. Πανευτυχής ο σοφός, έκανε μια βαθιά υπόκλιση και είπε "Ω, άρχοντα μου, ενώ τα άλλα δέντρα χρειάζονται σαράντα χρόνια για να καρποφορήσουν, το δικό μου δέντρο απέδωσε αμέσως καρπούς." "Μπράβο!" αναφώνησε ο αυτοκράτορας και έδωσε στον παππούλη άλλο ένα πουγκί νομίσματα. "Ω, τι ευτυχία," φώναξε συγκινημένος ο παππούλης. "Των άλλων τα δέντρα δίνουν καρπούς μία φορά τον χρόνο, ενώ το δικό μου μού χάρισε δύο πλούσιες σοδειές μέσα σε λίγα λεπτά!" "Θαυμάσιο!" ανέκραξε ο αυτοκράτορας και την ώρα που ένα τρίτο πουγκί άλλαζε χέρια, γύρισε και είπε συνωμοτικά στην ακολουθία του: "Κύριοι, λέω να του δίνουμε προτού ο πάνσοφος παππούλης από δω ξετινάξει το βασιλικό ταμείο!"
ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ


Η ψυχή μου μού μίλησε και μ'έμαθε να πίνω το κρασί
που δεν μπορεί να βγει από το ποτήρι
και δεν μπορεί να χυθεί από κούπες που τα χέρια μπορούν να
σηκώσουν ή τα χείλη ν'αγγίξουν.
Πριν η ψυχή μου μού μιλήσει, η δίψα μου ήταν σα μια σβησμένη
σπίθα κρυμμένη κάτω από την στάχτη που μπορεί να σβήσει
με μια γουλιά νερό.
Αλλά τώρα η λαχτάρα μου έγινε η κούπα μου, το αίσθημα της
αγάπης το κρασί μου, κι η μοναξιά μου η μέθη μου.. κι ωστόσο
σ'αυτή την άσβεστη δίψα υπάρχει αιώνια χαρά.
Η ψυχή μου μού μίλησε και μου είπε, ¨Μη μετράς το Χρόνο
λέγοντας, Υπήρξε το χθες και θα υπάρξει το αύριο!"
Μα πριν η η ψυχή μου μού μιλήσει, φανταζόμουν το Παρελθόν σα
μια εποχή που ποτέ δεν ξαναγύριζε και το Μέλλον σα μια εποχή
που ποτέ δεν μπορούσα να την φτάσω.
Τώρα καταλαβαίνω ότι η τωρινή στιγμή περιέχει όλο το χρόνο,
και μέσα σ'αυτήν υπάρχουν όλα όσα μπορεί να ελπίζει κανείς,
να κάνει και ν'αντιληφθεί.

khalil gibran


Να είσαι χαρούμενος

  • Να παρουσιάζεσαι
  • Να ακολουθείς την καρδιά σου
  • Βρες νέα προοπτική
  • Να έχεις την αίσθηση του θαυμασμού
  • Να βρίσκεις ανθρώπους που αγαπάς
  • Να θέτεις στόχους
  • Να βοηθάς τους άλλους
  • Να χορεύεις
  • Να καλομαθαίνεις τον εαυτό σου
  • Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου
  • Να πηγαίνεις στα μουσεία
  • Να γυμνάζεσαι
  • Περιορίσε την τηλεόραση
  • Να έρχεσαι σε επαφή με την φύση
  • Να χαλαρώσεις
  • Να κοιμάσαι καλά το βράδυ
  • Να διαβάζεις βιβλία
  • Να αγοράζεις λουλούδια
  • Να μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους
  • Να μην εξαντλείσαι
  • Να είσαι ανοιχτός σε νέες ιδέες
  • Να μην επικεντρώνεσαι σε αρνητικές σκέψεις
  • Να επικεντρώνεσαι στο πως θα δημιουργήσεις αυτό που επιθυμείς
  • Να έχεις χρόνο για να διασκεδάζεις
  • Διατήρησε τον ρομαντισμό στη ζωή σου
  • Φτιάξε μια λίστα "ευγνωμοσύνης"
  • Να αγαπάς την Μητέρα Γη
  • Να επιθυμείς οτι έχεις
  • Να είσαι αληθινός απέναντι στον εαυτό σου
  •  Οι καρχαρίες έχουν 8 αισθήσεις, οι άνθρωποι έχουν μόνο 5
    § Είναι αδύνατον να αναπνεύσεις και να καταπίνεις ταυτόχρονα
    § Το πρόσωπο στη Μόνα Λίζα δεν έχει φρύδια
    § Οι αστροναύτες δεν μπορούν να σφυρίξουν στη σελήνη
    § Το μηριαίο οστό του ανθρώπου είναι πιο ανθεκτικό και από τσιμέντο
    § Ένας τυφώνας που ξέσπασε πριν από 300 χρόνια στο Δία δεν έχει ακόμη κοπάσει
    § Το 1/3 της δραστηριότητας του εγκεφάλου ξοδεύεται για να βλέπεις
    § Για να φτάσεις στο φεγγάρι θα χρειαζόταν να κάνεις συνεχώς ποδήλατο επί 3 χρόνια
    § Το χαρτονόμισμα ενός δολαρίου μπορεί να διπλωθεί στο ίδιο σημείο 4.000 φορές προτού σχιστεί
    § Τα μάτια μας κινούνται 80 φορές το δευτερόλεπτο
    § Στη Σιβηρία κάνει τόσο κρύο που η αναπνοή μας γίνεται αμέσως πάγος
    § Τα αυτιά των αφρικανικών ελεφάντων έχουν το σχήμα της Αφρικής
    § Περίπου 10.000 κύτταρα του σώματος χωράνε στο κεφάλι μιας καρφίτσας
    § Το φτάρνισμα ταξιδεύει με ταχύτητα 161 χλμ την ώρα
    § Στην Ιαπωνία πουλιούνται καρπούζια σε σχήμα πυραμίδας



Jim Adams


23.10.07

Τι είναι η Ο.ΚΡ.Α; Από τον Μάνατζερ. [ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ] που αργότερα έγινε Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών]

ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ η ομάδα που έγραψε την δική της χρυσή ιστορία στο Εξωτικό Κορωπάκι και στις ψυχές κάποιων παιδιών που στην πορεία έγιναν κολλητά φιλαράκια.

"Καθώς συγκρούονται μεταξύ τους

οι κρύσταλλοι πάγου και οι
σταγόνες νερού του νέφους
ηλεκτρίζονται όλο και πιο πολύ
σύντομα ο ηλεκτρισμός
γίνεται πολύ δυνατός
ξαφνικά μια ηλεκτρική
εκκένωση διαπερνά όλο
το σύννεφο και το φωτίζει
από πάνω ως κάτω.
Αυτή η θεόρατη σπίθα είναι η Ο.ΚΡ.Α!"

Γέννηση – Έδρα: Κορωπί Αττικής
Ιστορικό: Προπομπός της Λ.Ο.Γ.
Σκοπός: Μη κυβερνητική οργάνωση προς διάσωση της φιλίας
Ιδρυτικά Μέλη:
Μr. Pepos ως MANAGER,
Mr Alex ως ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Αρκάς, Γενικός, Μίμης, Θάνος, Σκουρλής, Πετράκης (Αρχηγός), Λε-Αρ, Γ. Σεχίδης, Ν&Χ Παύλου, Ορέστης, Χατζούλης, Bilakos, Τσίου Τσίου, Νατάσα, Βάγγη, Κατερίνα, Μαρία, Πέπη, Κοσμίχ, Kamakotsi, Ninikoski, Pepito, Tsipiripo.
Χορηγοί: Κος Βάγιος, Κος Ρότσα
Σύμβουλος: Dr Θωμάς
Προπονητής: Θ. Σεχίδης
Φυσιοθεραπευτής: Ο Θαυματοποιός

Εκ του Manager

20.10.07

Έτσι απλά..... Γοργογύρι 2006 Η χρονιά που στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι ιδρύθηκε η Λ.Ο.Γ.

Ιούλιος '06,
όταν έκλεισα το βιβλίο του Μ. Κασόλα που αναφερόταν στον ποιητή Ν. Καββαδία άκουσα την γνωστή φωνή να μου λέει:
"Φέτος τον Αύγουστο στο χωριό"!
Πέρασαν αρκετές μέρες ώσπου να αποκωδικοποιήσω το μήνυμα της φωνής. Μια βραδιά ποίησης στο Γοργογύρι με ποιήματα του Ν. Καββαδία.
13 Αυγούστου '06
Βρισκόμουν στην αυλή των θαυμάτων όταν από την διπλανή αυλή ακούστηκαν τα τιτιβίσματα υπέροχων φωνών.....
ο κύβος ερρίφθη!!!
Η Λ.Ο.Γ. γεννήθηκε στις 14/8/2006 στο Γοργογύρι
Poof
Βήμα Πρώτο
Δειλά δειλά στις 14/8/06 έγινε στο Γοργογύρι η πρώτη βραδιά ποίησης. Στις 21.00 η αυλή των θαυμάτων είχε γεμίσει από εκλεκτούς φίλους. Ο Poof καλωσόρισε τους καλεσμένους και άνοιξε την βραδιά. Ακολούθησαν o Kolakis και ο Jim Adams. Στην συνέχεια οι εφτά μούσες πήραν θέση για να απαγγείλουν τα ποιήματα. Τα ονόματα τους ήταν: Ρία, Δήμητρα, Βασιλική, Κατερίνα, Ζωή, Έλενα και Κωνσταντίνα. Στην πορεία προστέθηκαν κι άλλες 6 μούσες: η Ερατώ, η Σύλβια, η Τερψιχόρη, η Ανδρομέδα, η Αντιόπη και η Ζαν ντ’Αρκ. Νέες μούσες και το 2007: η Ζωή, η Αλεξάνδρα, η Ελένη και η Όλγα.
Ήταν μια υπέροχη βραδιά και αποφασίσαμε - τα μέλη της Λ.Ο.Γ.- να την επαναλάβουμε τον επόμενο Αύγουστο, με ποιήματα του Νίκου Γκάτσου. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να βρούμε τη «μάνα του λόχου» όπως λένε και στον στρατό, εμείς θέλαμε τη «μάνα - ψυχή» της Λ.Ο.Γ. Ευτυχώς την βρήκαμε στο πρόσωπο της Βιβής.

Βήμα Δεύτερο
Η Λ.Ο.Γ. αποφάσισε να δημιουργήσει στο Γοργογύρι, Δανειστική Βιβλιοθήκη. Υπήρχαν ήδη αρκετά βιβλία στην κατοχή του Mr. Pepou.
Με ενέργειες της Ο.ΚΡ.Α, ευαισθητοποιήθηκε πάρα πολύς κόσμος και ειδικά από το Κορωπί Αττικής, όπως φυσικά και αρκετοί συγχωριανοί.
Τους ευχαριστούμε όλους.
Θα πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα όμως, στην άμεση παραχώρηση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή εκ μέρους της εταιρίας ΠΛΑΙΣΙΟ, καθώς επίσης και στην δωρεά πάρα πολλών βιβλίων εκ μέρους της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ και των ημερήσιων εφημερίδων ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ και Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Όταν ο Μ.Σ.Γ. έκανε πρόταση στην Λ.Ο.Γ. για να παραχωρήσει το υλικό που κατείχε, η απάντηση ήταν θετική.
Με γοργούς ρυθμούς ετοιμάστηκε η βιβλιοθήκη και ήταν το καμάρι μας. Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα 10/4/07 κάναμε τα εγκαίνια με μια λαμπρή γιορτή. Η δανειστική βιβλιοθήκη ήταν πλέον γεγονός και ήταν η πιο πλούσια στην ευρύτερη περιοχή.
Κάποιο στιγμή στον χώρο της βιβλιοθήκης, άρχισαν και τα μαθήματα πληροφορικής, υπό την επίβλεψη και την καθοδήγηση της Βιβής. Τα παιδιά του χωριού ήταν ενθουσιασμένα, αρκετά μέλη άρχισαν να δανείζονται βιβλία και το μέλλον φάνταζε ευοίωνο. Ο χώρος αυτός θα γινόταν ένα εργαστήρι, ένας πολιτιστικός χώρος του χωριού ώστε τα παιδιά κυρίως, να περνούν τις ώρες τους δημιουργικά.

Επίσης τον Μάιο η πρώτη έκδοση της τοπικής εφημερίδας της Λ.Ο.Γ. αποτελούσε πια γεγονός. Παράλληλα η Λ.Ο.Γ. ετοιμαζόταν για τον Αύγουστο του 2007.
Τον Δεκέμβριο του 2006, 4 από τα μέλη της Λ.Ο.Γ. επισκέφτηκαν εκλεκτούς φίλους στην Ν. Αφρική. Αναφέραμε στους φίλους μας τα σχέδια μας και η πρόταση του Γιατρού ήταν να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια φιλίας στο Γοργογύρι και η βραδιά να περιλαμβάνει Ελληνική, Αγγλική και Αφρικανική ποίηση. Έτσι και έγινε.
Στις 17 Αυγούστου ’07, στις 20.30 το ουράνιο τόξο ήταν εκεί, οι εκλεκτοί φίλοι γέμισαν την αυλή των θαυμάτων και οι μούσες άνοιξαν την βραδιά τραγουδώντας "Αν θυμηθείς τ’ όνειρο μου". Όλα ήταν ονειρεμένα λες και κάποια νεράιδα είχε ρίξει τη μαγική της αστρόσκονη. Η νύχτα αυτή θα μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη όλων μας.

Η Λ.Ο.Γ. για τον επόμενο Αύγουστο προγραμματίζει η βραδιά ποίησης να είναι αφιερωμένη στον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
ΥΓ. Ξεκινήσαμε με πολύ μεγάλο κέφι και όρεξη, μακάρι κάτι να μείνει στις ψυχές των παιδιών που έλαβαν μέρος σε 'κείνες τις ονειρεμένες βραδιές και κυρίως να συνεχίσουν να αναζητούν τους ποιητές, τους λογοτέχνες, τους ζωγράφους, τα Μουσεία και γενικότερα τον πολιτισμό. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

17.10.07

Το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι "αποκαλύπτεται"...! Εκεί ιδρύθηκε η Λ.Ο.Γ. στον κήπο του Επικούρειου Πέπου.

Το Γοργογύρι είναι κτισμένο στην ανατολική πλευρά της οροσειράς του ΚΕΡΚΕΤΙΟΥ ΟΡΟΥΣ [Κόζιακα] σε υψόμετρο 300 μέτρων και σε απόσταση 19 χλμ από την πόλη των Τρικάλων. Ανήκει στον δήμο Τρικαίων και συνορεύει με τα χωριά Ξυλοπάροικο, Πρόδρομος, Πρίνος και Δενδροχώρι. Το Γοργογύρι έχει πάρει το όνομα του από τα νερά του ποταμού Κεφαλοπόταμος - που το διασχίζει -, τα μαντάνια και τις δριστέλες που δούλευαν με τη δύναμη του νερού. Ο μεγαλύτερος όγκος των κατοίκων που ήρθαν στο χωριό, προέρχεται από την ορεινή Πίνδο, ως και την Ήπειρο, και εικάζεται ότι ως κύρια ασχολία τους ήταν η κτηνοτροφία. Η καθημερινή διατροφή των οικογενειών προερχότανε και συνεχίζει να προέρχεται από προϊόντα που παράγουν οι ίδιοι. Στην κορυφή του βουνού και σε υψόμετρο άνω των 800 μέτρων, η περιοχή ανήκει στην μονή Δουσικού και έχει καλή ξυλεία από οξιά και έλατα. Στο Γοργογύρι, όπως προκύπτει από επίσημο μεταφρασμένο έγγραφο, που αναφέρεται σε χαραγμένη γραφή επί της πέτρινης πλάκας που βρίσκεται στην κεντρική είσοδο του Ιερού Ναού «Το Γενέσιο της Θεοτόκου» - γιορτάζει την 8η Σεπτεμβρίου - , το 1857 υπήρχε ικανοποιητικός αριθμός ατόμων τα οποία, με την προσωπική τους εργασία και με τη συνδρομή των μοναχών της Ι.Μ. Δούσικου, άρχισαν να κτίζουν την εκκλησία αυτή. Το πρώτο σχολείο του χωριού πιθανολογείται πως άρχισε να λειτουργεί την περίοδο 1920-28 όχι όμως σε μόνιμη βάση. Το 1955 κτίστηκε ένα διθέσιο σχολείο το οποίο το 1994 γκρεμίστηκε για να κτιστεί ένα σύγχρονο κτίριο, το σημερινό νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο. Σε απόσταση 1200 μέτρων από το χωριό, πάνω προς το βουνό, έχει τις πηγές του ο Κεφαλοπόταμος, ο οποίος ξεχύνεται προς το χωριό διασχίζοντάς το ορμητικά. Η παράδοση λέει πως την ονομασία του την πήρε από τους πρώτους κατοίκους του χωριού οι οποίοι βρήκαν στην κοίτη του ανθρώπινα κρανία. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ονομάστηκε έτσι γιατί έχει τις πηγές του ψηλά στο βουνό. Υπάρχει ακόμα ένας μύθος τον οποίο υπαγόρευσαν οι Μούσες και οι Νύμφες κάποιο βράδυ στον ύπνο του Επικούρειου Πέπου, αυτός ο μύθος υπάρχει στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής ομάδας Γοργογυρίου. Το νερό του ποταμού βγαίνει γάργαρο και δροσερό μέσα από τα σπλάχνα του Κερκέτιου Όρους [Κόζιακα] και ορμητικά κυλάει στον Θεσσαλικό κάμπο., αποτελώντας πηγή ζωής και οικονομίας. Σε όλη τη διαδρομή του υπάρχει πυκνή βλάστηση, πλατανιών και θάμνων, που συντελεί στην δημιουργία ενός μαγευτικού τοπίου.
Απόσπασμα από την τοπική εφημερίδα της Λ.Ο.Γ. Τεύχος Μάιος-Ιούνιος '07

  • Όπως ο άνεμος φυσάει όπου κι όποτε θέλει, έτσι και η ευτυχία θα εμφανιστεί από μόνη της όποτε εκείνη το θελήσει. Αφήστε τη φωνή σας και τον άνεμο να σας πάνε όπου θέλουν!
  • Καλλιέργησε τη διαίσθησή σου ώστε με αυτήν και μόνο με αυτή να πορεύεσαι στη ζωή!
  • Τα πουλιά πετούν, τα ψάρια κολυμπούν, τα αγρίμια τρέχουν. Ότι τρέχει πέφτει στο δόκανο, ότι κολυμπά πιάνεται στο δίχτυ, ότι πετά το πετυχαίνει η σαϊτα. Μόνο οι ιδέες, η αγάπη προς τον πλησίον και όχι μόνο είναι αλεξίσφαιρες.
  • Έχε την αγάπη στην καρδιά σου. Η ζωή χωρίς αυτή είναι ένας κήπος χωρίς ήλιο όπου τα άνθη του είναι νεκρά.
  • Το να ονειρεύεται κάποιος είναι ανθρώπινο δικαίωμα, όπως ακριβώς το να τρώει και να πίνει. Αφήστε τη φαντασία ελεύθερη και σύντομα οι άλλοι θα σκέφτονται: Να ένας άνθρωπος που ξέρει τι θέλει. Ένας άνθρωπος που ατενίζει το μέλλον. Μόνο ατενίζοντας το μέλλον μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον κάνουμε καλύτερο.
  • Δεν έχει σημασία πόσο ψηλός είσαι. Το αληθινό ύψος καθορίζεται από το πόσο ψηλοί είναι οι στόχοι σου.
  • Το κείμενο επιμελήθηκε η  πρώτη πρόεδρος της ΛΟΓ, Κωνσταντίνα Ντακούλα [Διοτίμα].
 '' ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ''   
Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κόζιακα τα μέρη.

Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού
και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.
Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,
της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».

Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι,
νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει.
Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη,
όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη.

Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι,
σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι.
Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα
κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα.

Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια,
των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια.
Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη,
γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι.

Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει
του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι.
Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή
με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή.

Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ,
και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους.
Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα,
η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα.

Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη,
σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη.
Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα,
βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα.

Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα
που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα.
Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω,
προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω.

-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη,
καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη.
Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω."

-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω.
Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία,
όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία,
όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι,
εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι."

Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου
θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου.
Π.Λ.
Ζαν Ντ' Αρκ